عالم دین تلاش می کند بگوید در هر شرایطی، زیست دینی و معنوی ممکن است، روانشناس تلاش می کند انسان ها را به این باور برساند که در هر شرایطی باید انسان سالمی باشند و سالم زندگی کنند، و اخلاق کاربردی می‌خواهد به بشر بگوید که در هر شرایطی، زیست اخلاقی و درست میسر است بلکه ضروری است. اما به رغم این هدف ثابت، رویکردهای گوناگون عالمان اخلاق در اخلاق هنجاری، بر رویکردشان در اخلاق کاربردی نیز سایه انداخته و نتایج مختلفی را رقم زده است. این اختلاف رویکردها در جامعه علمی ایران نیز چند دهه است که به چشم می‌خورد تا اینکه دغدغه‌مندان رویکرد اسلامی را به تکاپو انداخته است که: آیا اخلاق کاربردی دانشی وارداتی است و با داشتن اخلاق عملی در سنت اسلام از آن بی نیازیم یا آنکه می‌توان آن را در حل مسائل جامعه کنونی کارآمد دانست؟ 📯پاسخ آن، فردا ساعت ۱۳ ان شاء الله https://vc1.qhu.ac.ir/p-neshast