#صحیفه_سجادیه_خوانی فرازی از دعای هجدهم از صحیفه سجادیه: فَغَيْرُ كَثيرٍ ما عاقِبَتُهُ الْفَنآءُ، وَ غَيْرُ قَليلٍ ما عاقِبَتُهُ الْبَقآءُ چيزى كه پايانش نيستى است بسيار نيست، و آنچه عاقبتش هميشگى و جاودانى است اندك نباشد. شرح: امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید: پادشاهان کجا هستند؟ فرزندان پادشاهان کجایند؟ فراعنه کجا رفتند؟ یعنی عافیت دنیا تمام شدنی است و فنا می شود. اگر چیزی زیاد به نظر بیاید اما عاقبتش فنا باشد، در حقیقت زیاد نیست. اینجا عبارتی هست که باید با جانمان بپذیریم: فَغَيْرُ كَثيرٍ ما عاقِبَتُهُ الْفَنآءُ؛ تو فکر میکنی (نعمتش) زیاد است! مثلا می گویند فلان شخص را می شناسی؟ فلان پیتزافروشی زنجیره ای برای اوست، فلان جا یک خانه ای دارد که در طبقه ی پنجمش استخر دارد، یک پانسیون اصل دارد، ماشین همسرش را دیده ای؟ نه انسانهای ثروتمند به کلی بد هستند و نه فقیرها به کلی خوب هستند ولی بدانید که: "ای کاش" گفتن ها در این دنیا در آخرت خوب نخواهد بود. امام سجاد علیه السلام در دعا میفرماید: چیزی که عاقبتش فناست اگر هم در ذهن شما کثیر بنماید در واقع کثیر نیست چون عاقبتش فناست. پس آن چیزی که عاقبتش فناست اما کثیر بنماید، در واقع غیرکثیر و کم است. عافیت آخرت و چیزی که عاقبت آن بقاست، کم نیست و همیشگی خواهد بود. در وصف بهشت یک آیه ای هست که در سوره کهف بیان شده است: اهل بهشت هیچ وقت نمی خواهند از بهشت جدا شوند چون تمام شرایط سکونت انسان کامل در آنجاست. 🚩@haramaliakbar