✳️ تو با هر کارَت چیزی کسب می‌کنی! هم پیمبر گفت: بهر این طریق باوفاتر از «عمل» نَبوَد رفیق 🔻 اعمال هر کس، تنها رفیق اوست که می‌تواند او را نجات دهد و کاستی‌ها و زشتی‌هایش را جبران کند. اگر اعمال، صالح باشد، ملکات نفسانی می‌شود و چهرهٔ حقیقی آدم را زیبا می‌کند و اگر هم بد باشد، آن چهره را خراب می‌کند. به عبارت دیگر، این‌طور نیست که کارهایی را که ما انجام می‌دهیم از ما جدا باشد و کار، آن طرف برود و ما این طرف برویم؛ بلکه اعمال در خود ما اثر دارد و در جان ما باقی می‌ماند. 🔸 خدا هم وقتی می‌خواهد نسبت به اعمال، مطلبی بفرماید، این‌طور تعبیر نمی‌کند که: «لها ما عملت»، بلکه می‌فرماید: «لَها ما كَسَبَت»؛ می‌گوید: تو با هر کارَت یک چیزی را کسب کردی و به‌دست آوردی؛ همان مال توست! در جایی دیگر نمی‌فرماید: «کل نفس بما عملت رهینه» بلکه می‌فرماید: «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رهينة)؛ یعنی اگر کاری کردی، یک چیزی کسب کرده‌ای و عملت به یک حقیقت پایدار تبدیل می‌شود که برایت تبدیل به ملکه می‌شود و همین ملکات، تو را تعریف می‌کند. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۴ #⃣ ✅ اینجا بخوانید؛ (برش‌های ناب از کتاب‌هایی که خوانده و سخنرانی‌هایی که شنیده‌ایم) https://eitaa.com/joinchat/1217855490C4fc824863f