اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
از دولت «لعب» تا دولت «تعب» ▪️آیه ۳۴ لقمان می‌فرماید وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ. اینکه در چه زمان و مکانی بمیریم اهمیت دارد. آیا آن زمان یا مکان، زمان و مکانی الهی است یا خیر؛ جزو ایام الله است یا خیر؛ مقدس و مبارک است یا خیر؛ اینکه در حین خدمت و در شب میلاد امام رضا از دنیا برویم خیلی فرق می‌کند با اینکه در حین تفریح و استخر فرح از دنیا برویم. و اینکه از مرگ انسان، مومنین عزادار شوند خیلی فرق می‌کند تا اینکه طبقه بورژوا عزادار شوند! ▪️ با خدا بیعت و مبایعه می‌کند که نتیجه‌اش است و بها یافتن و خداوند بهای او را که همان برکت است می‌پردازد و او را می‌خرد. هر شهیدی دارد که موجب فؤاد جامعه است و قصه رئیسی، به مردم و خدا بود و به‌همین دلیل در حین خدمت به مردم و در شب میلاد امام رضا (ع) از دنیا رفت. ▪️اینکه از رئیس‌جمهوری که اهل و بازی بود به رئیس‌جمهور اهل و رنج هجرت کردیم و از رئیس‌جمهوری که زندگی اشرافی داشت به رئیس‌جمهوری با سبک زندگی مردمی هجرت کردیم، جزو هجرت‌های امت اسلام در راستای تحقق و بعد جامعه اسلامی و بعد تمدن اسلامی است. « نسبت به ولی»، «مردمی‌بودن»، «خدمت‌محوری»، «احیای گفتمان انقلاب اسلامی»، «دیپلماسی فعال» و عضویت در پیمان‌های مهم بین‌المللی، صرفاً بخش کوچکی از باقیات صالحات او بود. روحش شاد ✍️ اندیشکده تثبیت| امیر حسینی @tasbit1444
1 مشاهده