مظاهر سبک زندگی غربی (همچون فضاهای بدون حریم و آپارتمانهای عریان و ...) چطور سبب تغییر ذائقه فطری ما شده است؟ برای مثال، در منابع دینی چنین توصیه شده است که همسایه نباید با بوی غذایش سبب ایذاء همسایه شود؛ در معماری درونگرا و حریممند سنتی کنترل دید و حریم بصری، شنیداری و حتی کنترل بوی غذا به سادگی میسر بود اما آیا در زندگی آپارتمانی که چند واحد در کنار هم در یک طبقه قرار دارند هم میتوان جلوی سرایت بوی غذا به واحد مجاور و عدم ایذاء همسایه را گرفت؟ در این سبک زندگی عریان و حریمزده، اثر وضعی آهی که همسایه فقیر با استشمام بوی غذای همسایه ثروتمندش میکشد بر زندگی او چیست؟! این ویدئو را ملاحظه بفرمایید.
@baladetayyeb