”بی مادری ...” همه ما میدانیم که بچه ها از همان ابتدا که زبان باز میکنند شروع میکنند به سوال پرسیدن؛ مامان! این چه؟ این چرا داغه؟ اون چرا سرده؟ چرا نباید به این دست بزنم؟ چرا نباید این پفکو که خیلی خوشمزست بخورم؟ چرا باید این شربت بدمزه رو بخورم؟ چرا باید تو زمستون کلاه بذارم؟ ووو مهمترین سوال: خدایی که میگی انقدر مهربونه کجاست؟ چرا نمیبینمش؟ البته خیلی از این سوالها را به زبان نمیاورد در عمل نشان میدهد و مقاومت میکند برای انجام کار درست چرا؟ چون چیز مضر برایش لذت بخش است و نمیداند که در پی آن لذت، چه آسیبی خوابیده! ‏به نظر شما مادر، وقتی با حرص بچه برای خوردن پفک یا دست زدن به ظرف غذای داغ، مواجه میشود در وهله اول باید چه بکند؟ داد بزند؟ بچه را دعوا کند؟ دستو پای بچه را ببندد؟ بزندش؟! بگوید آزادی هرکار دوست داری انجام بده؟! یاقبل از هر اتفاقی تلاش کند با زبان بچه فهم دلایل درستی ونادرستی یک عمل را برایش توضیح بدهد وتبیین کند؟ سوال؛ جامعه هیچ! ما والدین چند ساعت وقت گذاشتیم برای تبیین موضوع حجاب،برای فرزندانمان؟ چند ساعت درمورد ایران واهمیت عرق ملی و وطن پرستی بافرزندانمان صحبت کردیم؟ چقدر از واقعیت انسان ازخدا گفتیم؟! (اصلا خودمان میدانیم که برایشان بگوییم؟!) چقدر به شیوه درست به مخالفتهایی که از سر سوالات ذهنی میکنند، پاسخ دادیم؟! حالا برگردیم به جامعه... نظام اموزشی و تربیتی و فرهنگساز ما، چقدر برای ‎ به زبان جامعه، توان و زمان و زبان صرف کرده؟ ما با بچه های ایران زمین با زبان کپی برداری شده از غرب و سبکهای غربی حرف زدیم! از مدل خانه سازی وخوراک گرفته تا پوشاک و برنامه های تلویزیونی وسینمایی و دروس دانشگاهی مسئولان مدعی، چندساعت برای هنرمندانمان وقت گذاشتند؟ برای فوتبالیستها؟! برای... جوان را بدون هیچ پشتوانه عقیدتی_سیاسی رها کردیم در دنیای گرگهایی که ذهن و روانش را مداوم میدرند به اسم دوست! یک لحظه چشمها را ببندیم خودمان را بگذاریم جای جوانی که تحت هجمه مداوم رسانه ایست در صفحاتش زیر پستهایش در سطح ظاهری جامعه توسط انسانهاو اکانتهای فیک و واقعی و... تحت فشار مداوم است ومجبور است در این جامعه رسانه زده، بالنده شود هیچ مسئولی هم حاضر نیست قبل از اینکه به طور کامل بیفتد در دامن دشمن، کنارش قراربگیرد با او بنشیند واز نزدیک حرف بزند و وقت بذارد تا ذهنش را بازکند نسبت به واقعیت... خب وقتی برای جوان فضایی ایجاد نکردیم که حقیقت را ببیندو خانواده ونظام مدیریت وتربیتیش را هم تقویت نکردیم چطور توقع داریم در استادیومی که پر از وطن فروش فحاش است موفق و سربلند برای کشورش بجنگد؟ یا ‎ را با غرور سردهد؟ درجامعه ای که انتظار بیحجابی وتبرج را از تمام بلندگوهای رسمی و غیررسمی به جوان دیکته میکندو لایه رویینش این توقع را از جوان جار میزندو اینطور میپسندد،چطور توقع داریم نوجوان وجوان در اوج شوق جامعه پذیری فعال، حجابش ‏را نگه دارد؟! ریشه واقعی برمیگردد به حذف نقش ‎ ”مادری کردن”گمشده این جامعست منظور از مادر، معنای واقعی آن است مربی... همان که امام راحل همسنگ قرآن قرارش دادند عنصر خالق خلاق تربیت کننده گفتمان ساز نه صرف والده بودن مادر را فراموش کردیم که مام وطن، مورد بی مهری قرار گرفت این نقش جذاب مهم رابقدری کمرنگ کردیم وندیدیم که تا حدحذف کشید برای همه چیز هزینه کردیم غیراز آموزش ”مادری” بسبک حضرت زهرا سلام الله علیها که هم مدیریت خانه وخانواده را به بهترین نحو داشتند و هم برای جامعه مادری کردند البته عده ای خودجوش تلاش کردند وحفظش کردند و شهیدپرور شدند لازم است بدانیم که این نقش جذاب را ازما دزدیدندو اکنون به اسم زن، زندگی، آزادی نسخه مسموم شکلات پیچش را به خورد فرزندانمان میدهند اما؛ همه چیز درست میشود اگر؛ مدل حضرت زهرا سلام الله علیها برای بانوانمان تبیین و اجرایی شود باید؛ زن را دید نه بخاطر زن بودنش بلکه بخاطر جایگاه مادریش برای جامعه تا مرد از دامنش به معراج رود کافیست یادمان نرود که همه ما در کل مسیر رو به پیشرفت زندگی، کودک نیازمند رشد، محسوب میشویم ونیازمند مربیانی که در دامان مادران فرهیخته مربیگری اجتماعی را اموخته اند... حرف زیاد است و مجال کم کاش به مکتب تشیع ایمان بیاوریم و تلاش کنیم مطابقش عمل کنیم و کاش بدانیم دستور جهاد تبیین حضرت آقا با هشتگ، اجرا نمیشود ... سپاس از اینکه حوصله کردید و تا اینجا خواندید التماس دعا ✍️ م.طالبی دارستانی 🇮🇷@hayatetayebe1