غوغای جدایی من از خود به خفا رفت آن ناشنوا دل به پی شاه نوا رفت آمیخته در شوکت او هجرت و دوری‌ست یک مملکت از حسرت رویش به کجا رفت! هرچه قدمی پیش گذاری به تو دور است غم ماند، حزین کشت و نگویم که وفا رفت در معرکه با ‌حیله و نیرنگ نه شاید بر چشم دل صاحب دل خوب به جا رفت یارا مگر از عشق تنم طالب چیزی‌ست؟ چون روح و دلم سوخت، بدیدم که جفا رفت.. - زهرا هنروران.