چه کسی نام حزبالله را تعیین کرد؟!
بخش 2 از 3
ژنرال "رفعت اسد" (برادر حافظ اسد رئیس جمهور وقت سوریه) فرماندۀ کل قوای سوریه که گرایش شدیدی به آمریکا داشت، برخلاف برادرش، شدیداً با حضور نظامی ایران در جبهههای نبرد با اشغالگران مخالف بود. همین امر باعث بروز اختلافاتی بین فرماندهان ایرانی و سوری شد.
پس از آنکه اعضای هیئت اعزامی شورای عالی دفاع و فرماندهان سپاه و ارتش، خدمت امام خمینی (ره) رسیدند و گزارش وضعیت نیروهای ایرانی در سوریه را دادند، ایشان دستور داد سریعاً همۀ آنها به ایران بازگشت داده شوند. نظر امام این بود که آمریکا، اسرائیل و صدام توطئهای مشترک ترتیب دادهاند و جبههای به وسعت ایران تا لبنان جلوی ما باز کردهاند.
با دستور امام مبنی بر "راه قدس از کربلا میگذرد"، روند بازگشت نیروهای ایرانی به کشور آغاز شد.
قرار بر آن شد حاج احمد متوسلیان به همراه تعدادی از نیروها به ایران بازگردند تا برای عملیات آتی علیه ارتش بعث عراق آماده شوند. متوسلیان در جلساتی که با رهبران لبنانی و فلسطینی داشت، "منصور کوچک محسنی" را بهعنوان فرماندۀ جدید قوای محمد رسولالله (ص) معرفی کرد.
در آخرین روزها، به درخواست و تاکید "سید محسن موسوی" کنسول ایران در لبنان، قرار شد متوسلیان به همراه او سفری به بیروت داشته باشد تا آخرین وضعیت پایتخت در اشغال را از نزدیک مشاهده کند.
13 تیر 1361 خودروی سفارت ایران حامل حاج احمد متوسلیان فرماندۀ قوای ایرانی، سید محسن موسوی کنسول ایران در بیروت، تقی رستگار بسیجی و رانندۀ خودرو و کاظم اخوان عکاس و خبرنگار خبرگزاری پارس (ایرنا) در پُست بازرسی برباره در شمال بیروت متوقف شد.
فالانژیستها (نیروهای نظامی "حزب کتائب" مسیحی - مارونی لبنان که بهخاطر وحشیگری و جنایت، به این نام مشهور شدهاند) که از دیرباز بهعنوان پیشقراول و مزدور اسرائیل علیه مسلمانان میجنگیدند، جلوی آنها را گرفته و مانع ورود به بیروت شدند. از آن تاریخ، اخبار ضد و نقیضی دربارۀ سرنوشت آنان منتشر شده است.
بعد از مفقود شدن حاج احمد، منصور کوچک محسنی، کاظم رستگار و سرانجام "احمد کنعانی" بهعنوان فرماندۀ نیروهای ایرانی در سوریه و لبنان انجام وظیفه کردند.
سپاه پاسداران ایران توانست در منطقۀ شیعه نشین درۀ بقاع از جمله شهرهای بعلبک، هرمل، شمسطار و تمنین پایگاه و مقرهایی برای استقرار نیروهای خود ایجاد کند.
روز 6 فروردین 1362 یک اتومبیل بمبگذاری شده از سوی فالانژیستها در جلوی مقر "محبی الشهاده" در بعلبک منفجر شد و چندی بعد مجددا خودرویی دیگر منفجر شد. از آنجا بود که سلسله عملیات انتحاری و انفجاری علیه شیعیان و بخصوص سپاه، توسط مزدوران اسرائیل شدت گرفت.
تا آن زمان، نیروهای رزمندۀ شیعه تحت عنوان "حرس الثوره الاسلامیه فی لبنان" (پاسداران انقلاب اسلامی در لبنان) و تحت پرچم جمهوری اسلامی ایران و آرم سپاه در شهرها حضور داشتند.
پس از نشست "نبیه بری" (جانشین امام موسی صدر و رئیس جنبش امل) در جلسات "کمیتۀ نجات ملی" با حضور صهیونیستها و فالانژیستها، تعداد زیادی از یاران و مریدان امام موسی صدر و همرزمان شهید مصطفی چمران، از جمله "سید حسن نصرالله"، "سید عباس موسوی"، "صبحی الطفیلی" و "سید حسین موسوی " (ابو هشام) از جنبش امل جدا شدند و به سپاه پیوستند.
ادامه دارد