سه دیدار با محتشمی‌پور حمید داودآبادی بخش 3 پایانی دیدار سوم پس از انتحابات خرداد 1388 که فتنه برپا شد، آقای محتشمی رئیس کمیتۀ صیانت از آراء میرحسین موسوی و یکی از افراد موثر در ماجرا بود. پنجشنبه شب 23 مهر 1388 همراه "رضا مصطفوی" و "علی لقمان پور" سفری به سوریه و لبنان داشتیم. آن شب برای زیارت حرم حضرت زینب (س) به زینبیۀ دمشق رفته بودیم. من داشتم از بیرون حرم عکس می‌گرفتم. ناگهان رضا آمد پیشم و گفت: حمید بدو بیا ببین کی اینجاست! وقتی باتعجب پرسیدم کی؟ گفت: محتشمی‌پور. شنیده بودم پس از شکست فتنه، ایران را ترک کرده و در سوریه سکنا گزیده است. در حیاط حرم جلو رفتم و با او سلام و علیک کردم و آشناییت قبلی را دادم. به ایشان گفتیم که می‌خواهیم دربارۀ فتنه با شما مصاحبه کنیم که قبول نکرد. وقتی گفتیم: ظاهرا شما خیال ندارید به ایران بازگردید، ناراحت شد. به او گفتم: حاج آقا شما دیگه چرا؟ یک نگاه به دست‌هایت بنداز. این دست‌ها بخاطر حمایت از فلسطین و لبان توسط تروریست‌های صهیونیست قطع شده‌اند. آن وقت شما با یک مشت فتنه‌گر همزبان می‌شوید و شعار "نه غزه نه لبنان" سر می‌دهید؟ شما که خودتون رئیس جمعیت دفاع از ملت فلسطین هستید؟ بیشر عصبانی شد و گفت: شما خرید، نمی‌فهمید. رضا خندید و ضبط خود را نشانش داد و گفت: حاج آقا جلوی هوادارانتون هم این جوری صحبت می‌کنید؟ هر کی ازتون انتقاد کنه بهش میگین خر؟ محتشمی هجوم آورد تا رکوردر را بگیرد که رضا آن را عقب کشید. ساعتی بعد رفتیم خانۀ یکی از علمای ایرانی مقیم سوریه. یکی از دوستان هماهنگ کرده بود شب را آنجا بخوابیم تا فردا صبح عازم بیروت شویم. ساعت 11 شب بود رفیقم آمد و گفت: بچه‌ها وسایلتون رو جمع کنید باید از اینجا بریم. - چرا؟ - آقای محتشمی امشب مهمون حاج آقاست و الان داره میاد اینجا. خندیدم و گفتم: چه شود! ظاهرا ایشان وقنی فهمیده بود ما اینجا هستیم، رفت خانۀ خودش در دمشق. دو هفته بعد که به تهران آمدیم، متن و فایل صوتی گفت‌وگو با محتشمی را در وبلاگم (خاطرات جبهه) منتشر کردم. اکثر سایت‌ها و خبرگزاری‌ها آن را منتشر کردند. طولی نکشید که نمایندگان مجلس شورای اسلامی جلسه‌ای تشکیل دادند و محتشمی را از مسئولیت دولتی ریاست جمعیت دفاع از ملت فلسطین برکنار کردند. محتشمی‌پور در سال ۱۳۹۰ به عراق رفت و ۱۰ سال پایانی عمر خود را در نجف گذراند و از هرگونه فعالیت سیاسی کناره‌گیری کرد. سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور متولد 1325 تهران، به دلیل ابتلا به بیماری کرونا، از عراق به تهران منتقل گردید، روز 17 خرداد 1400 به رحمت خداوند رحمن رفت و در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) دفن گردید. پایان 5 مرداد 1400