برخی دوستان ازم کتابها و منابعی برای تربیت فرزند میپرسند من خودم از افرادی نیستم که فقط مرید یک دیدگاه و فرد بشم و همه نگاه و عملکرد تربیتی‌م دنباله‌رو اون بشه. حاج‌آقا فلان و دکتر فلان برام موضوعیت خاصی نداره؛ حرفشون با منطق فکری و غریزه مادری و مجموع دانسته‌هام منطبق نباشه، میذارم کنار! حالا درست یا غلط... درواقع از اول، از منابع مختلف خوندم مطالب تربیتی رو. مجوعه کتاب‌هایی که اغلب من معرفی میکنم اینها هستند: - مجموعه ادب الهی آیت الله مجتبی تهرانی، جلد دوم مبانی تربیت جلد سوم تربیت فرزند - مجموعه راه رشد آیت الله حائری شیرازی (چهار جلد) - مجموعه کتب تربیتی مدرسه قرآن (طیب گزینی، خیرگزینی، حسن گزینی) - مجموعه کتب تربیتی حاج‌آقا عباسی ولدی (من دیگر ما) - آثار خانم ادل فابر شامل «به بچه‌ها گفتن از بچه‌ها شنیدن»، «کودک، خانواده، انسان»، «خواهر و برادرهای سازگار» (بدون مطلق پذیری محتواهای این مجموعه‌ها) و.... از طرفی عقیده من این هست که تربیت فرزند در قدم اول هست. پس مادر (مخصوصاً) باید به خوراک روح خودش و آذوقه معرفتی خودش هم توجه کنه. در مسیر زندگی هم که خیلییی مسائل میتونه والدگری ما رو تحت تأثیر قرار بده. لذا از نظر من لازمه مادر نگاهی و داشته باشه و اون رو تقویت کنه. و اگر این رو نداشته باشه حتتتما کارش یه جا بالاخره میلنگه... و اگر داشته باشه، چیزی که نصیبش میشه، هست و آسودگی. برای این هم یک سری کتب میشه مطالعه کرد که به فهم بنیادین و اصولی ما از دین و عقاید کمک کنه. مثل کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» که قبلاً معرفی کردم یا کتب شهید مطهری در باب توحید و معاد و... 🌱🌿🌱🌿🌱🌿 به نظر من تربیت فرزند وقتی موفقه که خروجی‌ش انسان های باشه. نه آدم مسئولیت پذیری که فاقد نظام ارزشی و چهارچوب فکری و عملکردی هست و زمین محکمی نداره که پا روش بذاره، نه آدم ارزش‌باور و اصول محوری که مسئولیت پذیری و نقش آفرینی نداره، نه کسی که هیچکدوم رو نداره! @hejrat_kon از خداوند، از رَبّ و مربی همه ذرات جهان، میخوایم به ما کوچک‌های سراسر نقص، کمک کنه در امر ، 🥺❤️🤲