عارف نامی، ابن عربی انسانی فوق العاده بوده و توانسته ظرفیت بخشی از تراث ارزشمند اسلامی از منظر عرفانی را بنمایاند. ابن عربی، معصوم نبوده و دارای اشتباهاتی هم هست و در میان ناصبی های آندلس هم زندگی کرده و تقیه هم می کرده است. کلمات او بالا و پایین بسیار دارد و استناد به یک تیکه عبارت معارض با عبارتی دیگر است و فهم آن جز برای کسی که واقعا دنبال فهم مراد او باشد و غور سنگین در کلماتش بکند، میسر نیست. آشکارا گفته اند که بحث ما واضح نیست با رمزگذاری و کد گذاری همراه است، تا دست نااهل نیفتد، چنین نیست که این نویسنده در فسحت کافی از ارائه مباحث بود و در آکادمی علوم در امنیت کامل قرار داشته است و مباحثی را ارائه کرده است. لذا مراجعه به آثار او و آدرس دادن به تکه عبارتی که معارض هم دارد، نمی تواند حرف آخر او را برملا کند. علاوه بر همه اینها گزارش هایی مبنی بر دست بردن در آثار وی از عبدالوهاب شعرانی و دیگران نیز رسیده که برخی مشتی ناروا به کتاب های او ریختند؛ اختلاف نسخ نیز این مهم را تایید می کند. آن دسته از دوستان که اهل داستان نقل کردن هستند خوب است که به ماجرایی که برای حکیم جلوه در رابطه با ابن عربی رخ داد توجه کنند و درس بگیرند. عارف نامی روحت شاد هنگامی که نوشتی علی سر ألانبياء و العالمين أجمعين هنگامی که نوشتی فقط دو نفر به مقام صادر اول رسیدند پیامبر ص و علی ع حسینی کمال آبادی @hkamal