با کلامِ خودش ثنایش را میگویم وقتی شخص این معرفت را پیدا کرد و عجز خود را از معرفت خدای متعال و از ثنای او دید پس آن موقع لب باز می کند به همان فرمایش رسول اکرم (ص) لاَ أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ: من هیچ ثنایی برای تو ندارم هر چی خودت فرمودی ما از زبان تو، تو را ثنا می گوییم دقت کنید لاَ أُحْصِي ثَنَاءً این من هیچ ثنایی ندارم چون ثنا درک معرفت است مگه من میتوانم تو را درک کنم تا ثنا بگویم؟.... أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ همون ثنایی که خودت برای خودت می گویی حالا نمازگزار در نماز یعنی قرائتش یعنی لاَ أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ من با آن‌چه خودت ثنای خودت را گفتی ثنایت را می گویم. استاد سعادت فر #من_و_قرائت_نمازم @hobbenamaz