🔷🔸حضرت استاد عبدالقائم شوشتری: 🔺نَفَسِ استاد، چیزِ دیگری است. اثر دیگری دارد. استاد، همه‌چیزش را نثار شاگرد می‌کند؛ فلذا شاگردان هیچ‌وقت نباید استادان خود را فراموش کنند و خود را بی‌نیاز از او ببینند. فکر کنیم آیا واقعاً نسبتِ ما با استادان، مثلِ عبد و مولا هست. مگر مولی الموحّدین امیرالمؤمنین نفرموده: «مَنْ عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیّرنی عَبداً». واقعاً ما عبد استادان هستیم؟! خود ایشان (آیت الله جناب آقای حجّت هاشمی)نسبت به استادانش این‌گونه بوده است. چُنان‌که درباره‌ی یکی از آنان قدوة العلماءالمتأدّبین، زبدةالحکماالمتألّهین، مرحوم حاج شیخ‌محمّدتقی ادیب نیشابوری مرقوم داشته: «همیشه خویش را بنده و گدای او می‌دانستم و از جان و دل، او را دوست می‌داشتم و تا آخِرِ عمر، با جنابش باصفا و وفا بودم و با این‌که حوزه‌ی تدریس داشتم و در اواخر حوزه، درس من عظیم‌تر بود و در ظاهر، از وی بی‌نیاز بودم ولی در معنی، سخت به او حاجت داشتم. از آن‌که او دریا و من ابر، بلکه من قطره و او اقیانوسِ اعظم بود. لااقل هفته‌ای یک‌مرتبه خدمت او می‌رسیدم و دست او را از روی صدق‌نیّت می‌بوسیدم و در مقابلش چون عبدِ ذلیل می‌نشستم و بسیار هدیّه می‌بُردم». ————————————- ⚠️نشر مطالب بدون ذکر آدرس کانال، جایز نیست. 🔺راه ارتباطی: @hm1370 🔹کانال #میراث_علمی_سلف /عضویت: ↘️http://eitaa.com/joinchat/702283798C36acb3a525 🌐mirath.blog.ir