هو این راه بی همراهی"یار" دشوار است و سخت یاب با یار که باشی "شوقت" افزون است و سرعتت دو چندان با این حال، یافتن یار بی رفتن میسر نمی شود باید که"راه بیفتی" تا "یار را بیابی" پس اگر در ابتدا همراهی نداری غمگین مباش و بد میندیش "خودت یار خودت باش" همچون آن صوفی باش که با توشه ای اندک و قوتی ناچیز سفر روزانه خود را آغاز می کند می گوید: اگر چیزی دیگر یافتم که چه خوب و اگر نیافتم لااقل این اندک با من است.... شمس_تبریزی