از جهان گر چه به جز غصه ندیدیم حسین غم و اندوه شما باز خریدیم حسین شیوه‌ی چشم شما بود به دل آتش زد چقدر از غم‌تان داغ کشیدیم حسین آتش عشق تو تا روز ازل شعله کشید ما چنان دانه‌ی اسپند پریدیم حسین تو قتیل العبراتی، تو حسین اشکی ما هم عمری‌ست به پای تو شهیدیم حسین قصد، پروانه شدن بود که بر سینه زدیم پیله‌ی عشق تو در سینه تنیدیم حسین ** قامت افراخته بودیم چنان سرو ولی دخترت را چو بدیدیم خمیدیم حسین ما به دنبال تو با پای پر از آبله‌اش در پی قافله‌ی روضه دویدیم حسین آنقدر خار به پاهای من و عمه رسید تا به این منزل ویرانه رسیدیم حسین ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e