درد و دل‌های من فروان است بگذریم از شما چه پنهان است پیش تو هر کسی که مهمان است دردهایش نگفته درمان‌ است پسری کور، گنبدت را دید دختری کر، صدات را فهمید با چه نازی در آسمان چرخید کفتری که به روی ایوان‌ است نور تو می‌درد سیاهی را نچشم طعمِ بی پناهی را بر سرش کرده تاج شاهی را هر کسی که گدای سلطان است باز هم آمدم، پناهم ده زائر مشهدم، پناهم ده من اگر چه بدم پناهم ده دلم از کرده‌اش پشیمان است :: در حرم تا که آب نوشیدم لب خشک حسین را دیدم مُردم از شرم تا که فهمیدم گفته مقتل ذبیح العطشان است خویش را باز سینه زن کردم یاد ارباب بی کفن کردم منِ نوکر سیاه تن کردم شاه عالم به خاک عریان است ✍ 📝 | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e