فقه در اسلام به امر مسابقات به صورت نظام سازی و مدیریتی پرداخته شده است به صورتی که شخص پیامبر (ص) در مسابقات تیراندازی ، اسب سواری ،شترسواری و کشتی ، پیشگام و حتی خود برگزار کننده مسابقات بوده اند. ادله بسیاری در کتاب و سنت با واژه مسابقه ، مسارعه و ... ، ما را به اهتمام به برگزاری مسابقات فرا می‌خواند پس چگونه می‌توان گفت : اصل در مسابقه ، چه با رهان و چه بدون ان حرام است بلکه صحیح ان است که گفته شود : اصل در مسابقات : علمی ، ورزشی و معنوی جایز است جز در مواردی که شارع منع کرده است مانند موارد : لعب ، لغو ، لهو ، باطل و قمار به بیان دیگر اصل ، جواز برگزاری مسابقات با موضوع حلال است جز در موارد حرام وگرنه آن همه اهتمام شارع به دعوت به برگزاری مسابقات در امور خیر ، راجح و مندوب ، لغو خواهد بود ادله‌ای که مسابقات و رهان را منع می‌کند ، انصراف و غلبه درموارد حرام دارد ادرس کانال درس خارج فقه و اصول کاربردی https://eitaa.com/hosseinii1402