🍃 ضیافت در تنهایی 📌عادی‌سازی اشتباهات و خودفروشی معرفتی ✍️محمد صدرا مازنی، استاد حوزه و پژوهشگر ما انسانها موجوداتی اجتماعی هستیم. در آغازین تجربه‌های زندگی با برقراری ارتباط با پدر و مادر جامعه‌پذیری را دشت می‌کنیم‌، بدین‌سان اولین نیاز اجتماعی کودکانۀ ما رفع می شود. بتدریج برخی از ما به افراط کشانده می‌شویم. گاهی به دنبال هیجان‌هایی می‌رویم که خوش‌آیند نیست‌. به زندگی دیگران سرک می‌کشیم. برای پست و مقام خودمان را بدنام می‌کنیم و جستجوی پول، دروغ را برای ما عادی می‌کند! فرایند عادی‌سازی اشتباهات مکرر اخلاقی، «ما» را از ما می‌رباید و بدین سان موجود دیگری می‌شویم متفاوت با روح متعالی انسانی خویش. ما باید طرح زندگی خود را به نفع روح‌مان اصلاح کنیم. دین اینجا به دادمان می‌رسد. تعادل و توازن را پیشنهاد می‌دهد. زندگی در بین جمع را می‌آموزد و یادآور می شود در تعاملات اجتماعی مراقب رفتارهای‌مان باشیم. به‌گونه‌ای عمل کنیم که در دام تکرار خطا و اشتباه گرفتار نشویم، در عین حال به دو مقوله در ارتباط با «تنهایی» توجه‌مان می‌دهد: «اینکه نباید شادکامی و زندگی خوب را لزوما و همیشه در زندگی اجتماعی بجوییم؛ تنهایی نیز می‌تواند مجال مناسبی برای نشاط و لذت باشد. در تنهایی بنویسیم، با کلمات بازی کنیم، از مطالعۀ کتاب‌های خوب لذت ببریم و خلاصه اینکه برای خویش ضیافتی برپا کنیم!» و دیگر «اینکه از تنهایی برای خودشناسی استفاده کنیم. افکارمان را مرور کنیم، رفتارهای‌مان را تحلیل کنیم و در خلوت خویش به ارزیابی خویش بنشینیم. همین امروز پیامی انگیزشی از دوستی مشفق به من رسید که حاوی این پیام بود: نظریه جالبی می‌گوید: اگر انسان بتواند فقط 18 ثانیه روی چیزی تمرکز کند، توجه کل هستی به سمت این شخص جلب می‌شود و اگر روزی 68 ثانیه فکر مهار شود و به این سؤال که واقعا در زندگی چه می خواهیم؟ فکر شود، برای موضوع تفکر یک راه حل پیدا می‌شود. در آیه شریفه هم آمده است: علیکم انفسکم. مراقب خودتان باشید!» مراقب باشیم زندگی اجتماعی، ما را از دیگر نیازهایی که در تنهایی به‌دست می‌آید دور نسازد. تنهایی را تجربه کنیم، از موهبت‌هایی که در تنهایی به دست می‌آید لذت ببریم. #اخلاق #کتابخوانی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN