دوران امامت امام کاظم علیه‌السلام یکی از سخت‌ترین شرایط و دارای خفقان شدیدی برای شیعه و سادات بوده و تقیه کردن امری مهم به شمار می‌رفته است. دوران امامت ایشان به ترتیب مقارن بوده با منصور دوانیقی(148-158ق)، مهدی عباسی(158-169ق)، هادی عباسی(169-170ق) و هارون‌الرشید(170-183ق) لعنت الله علیهم اجمعین. ایشان در سال 148هجری و در سن بیست سالگی به امامت رسید و در سال 183هجری، بعد از 35 سال امامت در سن 55 سالگی به دستور هارون عباسی علیه‌اللعنة و در زندان "سندی بن شاهک" لعنت الله علیه، مسموم شد و به شهادت رسید. در میان ائمه طاهرین علیهم‌السلام، ایشان تنها امامی بود که مظلومانه سال‌های زیادی را در زندان خلافت عباسی به سر برد. در قسمتی از زیارت‌نامه ایشان آمده است: «وَ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَر... وَ الْمُعَذَّبِ فِی قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِیرِ ذِی السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیُود...؛ درود بر کسی که در قعر و تاریکی زندان‌ها اسیر و معذّب بود؛ کسی که ساق پایش به واسطه حلقه‌های غل و زنجیر، کوبیده شده است... . » #امام_کاظم_علیه‌السلام #باب‌الحوائج #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN