«ولایت» و «آزادی» علی خسروی عیدغدیر فرصت مناسبی است برای اندیشیدن دربارۀ اهداف آن. یکی از آن بی‌شمار، فضیلت «آزادی» است. آزادی سکه‌ای است که یک رویش پیراستگی از رذیلت‌ها و روی دیگرش آراستگی به فضیلت‌ها است. آزاده کسی است که هم از رذیلت‌های درونی و هم از آنچه از بیرون بر او تحمیل می‌کنند رها است. آزادگی اگر رهایی از ثروت و قدرت است، آزادی رهایی از رذیلتی فاسدتر از ثروت و قدرت است؛ یعنی رذیلت بردگی(رقیت). آزادگی اگر کوشیدن برای آراستگی به فضیلت‌های درونی است، آزادی رسیدن به مقام انسانی است. از همین روی یکی از مهمترین و بزرگ‌ترین ارمغان‌های ولایت، آزادی است: کیست مولا؟ آن‌که آزادت کند بند «رقّیت» ز پــایت برکنـــد امیرمؤمنان و به تبع او، سایر ائمه‌ عصمت و هدایت (علیهم‌السلام) در کنار آثار، برکات و خدمات دیگرشان، تمام عمر كوشیدند كه جان و تن مردم را آزاد كنند؛ آزاد از قید‌ها و پندارها و گمان‌ها و حتی اندیشه‌ها. آزاد از ریسمان‌های مرئی و نامرئی كه انسان‌ها را به بند می‌کشد، پای آدمی را سنگین و زمین‌گیر می‌کند. و کدام فضیلت برای انسان، فاضل‌تر از آزادی؟ پس: ای گـروه مؤمنــان، شــادی کنیـد همچو سرو و سوسن آزادی کنید #عید_غدیر #امامت_ولایت #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN