«درستایش قلم» 🌿📝 زمانی‌که تنها هستید، قلم به دست بگیرید. زمانیکه خوشحال هستید بازهم قلم به دست شوید، حتی درناراحتی و غم نیز مسلح به قلم باشید و پیوسته بنویسید. قلم رهایتان نمی‌کند مگر آنکه روزی آن را کنار بگذارید. وقتی به دستان خویش هنرِ قلم زنی بیاموزید، آرام آرام قلم به کمک شما می‌آید تا اندکی از درد و دغدغه‌های روزانه شما بکاهد، پس واژگان به راحتی از جوهر قلم روی کاغذ نقش می‌بندند و از آن لحظه شما دیگر تنها نیستید و قلم، همراه همیشگی و یار با وفای شماست. 🌿📝 می‌گویند؛ نوشتن یکی از سخت‌ترین و دشوارترین زمان برای کسی است که می‌نویسد. من اما، لحظاتی را که مشغول قلم زدن هستم از زمین و زمان منقطع و گویی در دنیایی زیبا و پُر از حروف و واژگان سیر می‌کنم. قلم را با دست راست گرفته و صفحه سفیدی را باز می‌کنم تا جوانه‌های کوچک ذهنم شروع به شکوفه زدن کنند. 🌿📝 سایه تو هرگز تو را ترک نخواهد کرد؛ دقیقا زمانیکه تصمیم به نوشتن کنید این قلم و نوشتن است که سایه به سایه شما را همراهی می‌کند. همراه و هم‌رازی آرام، صادق و بی سروصدا که فقط باید آن را حق جو و حقیقت طلب بار بیاورید. تا مبادا تیزی و بُرَندگی‌اش همچون زبان آدمیزاد کسی را زخمی و آزار دهد. 🌿📝 شاید هم درست باشد این جمله که؛ «نویسندگان دوبار زندگی می‌کنند» جمله‌ی عمیق و زیبایست، اما انسان زمانی می‌تواند نویسنده‌ی واقعی باشد که به نویسنده اصلی ایمان و باور داشته باشد، پس وقتی نویسنده خداست از چیزی نهراسید. 🌿✍🏻سیده ناهید موسوی #نویسندگان_حوزوی_خوزستان ‌ @howzavian_khuzestan