عصر جدید، نسل جدید و «دیوانگی» ✍️احمد اولیایی اینها، یک مشت دیوانه اند...! این گروه یک سازوکار ایجاد کردند که در آن یک جنون است...! دیوانگی فحش نیست...! دیوانگی برای این نسل یک وصف دوست داشتنی است...! این جمع می تواند میلیونی شود...! می تواند یک پویش جهانی باشد...! اگر به نسل جدید بگویید خل و چل، تشکر هم می کنند...! دنیا بدون دیوانگی قابل تحمل نیست...! نسل امروز که دیوانگی می کنند چون حقیقت دنیا را بهتر فهمیده اند...! این ها جملات یک گروه شیطان پرست یا طرفداران مواد روانگردان و مانند این ها نیست. این ها جملات احسان علیخانی و سید بشیر حسینی در عصر جدید 21 مرداد، پس از اجرای گروه نسل جدید است. اینکه اساسا این قبیل اجراها که مبتنی بر حرکات موزون و موسیقی است خوب است یا بد، و اینکه آیا حضور قرآن و فریاد «یازهرا» در اجرای گروه یک التقاط فرهنگی است یا یک پدیده نوظهور قابل ستایش و یا اینکه اساسا استعداد چیست و چه باید باشد، مسائلی است که مفصل باید در مورد آن گفتگو کرد. اینکه این گروه برآمده از یک گروه رفاقتی در هیأت است و اینگونه بروز می کند هرکدام می تواند موضوع بحث های جامعه شناسانه خوبی باشد. اما آن چیزی که ذهن مرا به خود مشغول کرده است عباراتی شناختی و هستی شناسانه از زبان مجری و داور تحصیل کرده برنامه است؛ معرفی «دیوانگی» به عنوان حقیقت دنیا و بهترین مسیر برای لذت از زندگی. توصیف نسل جدید که قرار است آینده سازان جهان و کشور باشند به «دیوانه» و ستایش این توصیف.... . «عقلانیت»، «تفکر»، «تأمل» و ... چه تناسبی با این «دیوانگی»ِ ستایش شده دارد؟! چرا ما باید نسل امروز را به دیوانگی تشویق کنیم؟! انرژی قابل ستایش این نسل آیا فقط باید از مسیر دیوانگی مورد استفاده قرار بگیرد؟! کاش می شد در مورد فلسفه پشتیبان برنامه ها به ویژه برنامه هایی مانند عصر جدید، خندوانه و ... بیشتر گفتگو کرد. @howzavian