#دین_و_سایبِر ♦️ عوامل ساختاری بي‌تقوايي در محيط سايبر ✍️ سید حسین شرف الدین و محمدجواد نوروزی اقبالي 1️⃣ شناخته‌نشدن (گمنامي) 🔶 گمنامی نسبی در تعاملات اینترنتی به‌طور قابل ملاحظه‌ای ریسک‌های ناشی از افشاگری را کاهش می‌دهد. از نظر والتر، کاربران در ارتباطات رایانه‌واسط به دلیل گمنامی می‌توانند خود را آنگونه که مایلند اظهار کنند. گمنامی موجب می‌شود که گیرنده پیام، آن را به بخش‌های تاریک و ناشناخته شخصیت فرستنده تعمیم دهد و برداشت خود را از فرستنده برحسب همین اطلاعات شکل دهد؛ به این ترتیب فرستنده می‌تواند خود را آنگونه که دوست دارد در ذهن گیرنده به تصویر بکشد. 🔷 از طرفی دیگر گمنامی باعث می‌شود که فرد باجرئت و جسارت بیشتری بدون آنکه خطر ریخته‌شدن آبروی خود در پیش چشمش مجسم کند، به گناه آلوده شود. چون بیشتر خصوصیات فرد در زندگی واقعی در فضای سایبر قابلیت پنهان‌شدن دارد، تمایل به گناهانی که افراد پیش از این از ترس آبروی خود انجام نمی‌دادند، افزایش می‌یابد. 🔶 دراین بین دروغ و هویت دروغین یکی از پررنگ‌ترین این گناهان است؛ چراکه فرد می‌تواند هویت دلخواه خود را با دروغ بسازد و از اینکه در فضای سایبر به شخصیت ایدئال خود نزدیک می‌شود، لذت ببرد و در ضمن بسیاری از هنجارها را زیر پا بگذارد. 🔗 نشانی کانال استاد سید حسین شرف الدین #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN