🔻قربانت فقط بنویس، فدات چرا مطلب نفرستادی؟! ✍️محمد ادریسی ایام فتنه که بود، در خاطرم هست از رسانه های آن دوران که مایل بودند آتش فتنه را برافروخته تر و گرم تر کنند،بسیار تماس می گرفتند و پیام می دادند که شما طلاب جوان و روحانیون بنویسید برای ما و اصلاً نگران انتشار حداکثری، حق التالیف و حق التحریر و... نباشید و اگر امکاناتی خواستید فقط به ما اطلاع بدهید تا تامین کنیم، هرچه که باشد. آنقدر با نویسندگان حوزوی مخصوصاً و تحلیلگران اجتماعی و کنشگران گرم می‌گرفتند و صمیمی می‌شدند و می‌خواستند از آنها مطلب بگیرند که از توصیف دقیق آن عاجزم اما یادم هست که قبل از ۹ دی، چه کلماتی و جملاتی از مدیران رسانه‌ها و سردبیران و دبیران آنها که نمی شنیدیم، مثلاً: «قربونت برم فقط بنویس، فدات بشم چرا مطلب نفرستادی برای ما، درد و بلات به جانم چرا اظهار نظر نمی‌کنید در خصوص فلان و بهمان» و از این دست حرف‌ها و بسیاری از نویسندگان و تحلیلگران و کنشگران و خبرنگاران و... . راستش را بخواهید ما هم چند باری برای آنها نوشتیم؛ اما چون به مذاق آنها خوش نمی‌آمد آن مطالب را منتشر نمی‌کردند و خدا را شاکریم و کم کم فهمیدند که خط حوزویان از آن فتنه‌گران جداست و قصد نداریم اسمی از رسانه‌ای و روزنامه‌ای و... یا شخصی ببریم. کوتاه اینکه قرار نیست هر وقت در فنته افتادیم و مشکلی به وجود آمد، قدر نویسندگان را بدانیم و یاد آنها بیفتیم و به آنها بها بدهیم و لازم است که در حوزه، یادداشت‌نویسی و تولید محتوا در قالب‌های مختلف مورد توجه بزرگان قرار گیرد تا بتواند تشکیلاتی‌تر پیش برود و این یک ضرورت است تا به وقتش هدایتگری‌ها و بصیرت افزایی‌ها صورت بگیرد. @HOWZAVIAN