#اصطلاحات_سیاسی و تحلیلی بر آن 📌آواره (Refugee) ✍️محمد ملک‌زاده آواره در اصطلاح بین الملل به کسی گفته می‌شود که به دلیل اخراج یا فرار از کشورش، در جایی غیر از کشور خود مانند اردوگاه‌ها یا مناطق دیگر زندگی می‌کند. از جمله بزرگترین آوارگان در تاریخ معاصر جهان، آوارگان فلسطینی می‌باشند که پس از اشغال سرزمینشان توسط رژیم صهیونیستی از کشور اخراج و آواره شدند. رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ پس از اشغال سرزمین فلسطین و تصمیم به پاکسازی نژادی این منطقه، نزدیک به ۸۰۰ هزار فلسطینی را آواره کرد که به مرور افزایش نیز یافت. از سال 1952 امور آوارگان به عهده «کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای آوارگان» گذاشته شد. بر اساس آمارهای رسمی‌اعلام شده، تعداد فلسطینی‌های آواره در جهان تاکنون به 6 میلیون نفر رسیده است که در آرزوی بازگشت به وطن خود به سر می‌برند. بیش از ۲۸ درصد از آوارگان فلسطینی در ۵۸ اردوگاه رسمی‌وابسته به آژانس کار سازمان ملل زندگی می‌کنند به طوریکه ۱۰ اردوگاه در اردن، ۹ اردوگاه در سوریه، ۱۲ اردوگاه در لبنان، ۱۹ اردوگاه در کرانه باختری و ۸ اردوگاه در غزه وجود دارد. همچنین ۳۹ درصد از آوارگان فلسطینی در اردن، ۹ درصد در لبنان و ۱۱ درصد در سوریه زندگی می‌کنند. این آوارگان که در طول سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹ و بعد از آن در جریان جنگ اعراب و اسرائیل و همچنین جنگ‌ها و اشغالگری‌های بعد از آن به دلیل عملیات تروریستی اسرائیلی‌ها از فلسطین هجرت کرده یا آن‌ها را مجبور به خروج از فلسطین کرده‌اند، غالبا در شرایط سخت و نامناسبی به سر می‌برند. پس از جنگ سال ۱۹۶۷ میلادی نیز تل آویو طرح‌های زیادی را برای بیرون راندن فلسطینیان از اراضی‌شان به کار بست که یکی از این طرح‌ها، طرح اخراج ۶۰ هزار فلسطینی از نوار غزه به پاراگوئه در آمریکای جنوبی بوده است که در آن زمان حتی رسانه‌های اسرائیلی نیز از این طرح جنایتکارانه پرده برداشتند. بر اساس قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل که در سال ۱۹۴۸ صادر شد آوارگانی که قصد بازگشت به سرزمین خود را داشته باشند باید در سریعترین تاریخ عملی مجاز به انجام این کار و بازگشت به محل زندگی خود باشند اما رژیم صهیونیستی همواره مانع از بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین خود بوده و بلکه فلسطینی‌های بیشتری را نیز آواره نموده است. #سیاست #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN