⭕️ حزب اللهی‌ها و فوتبال ✍️ علی تجرد به نظر می‌رسد نیازی به گفتن نیست که چرا حزب‌اللهی‌ها بیش از دیگران از باخت تیم ملی در برابر آمریکا ناراحتند. با این وجود همین انقلابی‌گری اقتضا می‌کند جریان انقلابی پیشتاز استقبال از تیم ملی باشند؛ اما چرا؟ این درست که بعضی رفتارها و اظهارات بازیکنان تیم ملی، مصداق روشنی از همراهی با جریان ضدانقلاب بوده است؛ که نمونه بارز آن شاید همخوانی نکردن پر حرف و حدیث سرود ملی بود، اما... یک؛ همخوانی سرود ملی در بازی دوم و سوم نشان داد که هرچند آن رفتار در بازی اول، چندان آگاهانه نبوده باشد، ولی بچه‌ها متوجه بازتاب منفی رفتارشان شده‌اند و حالا همه آن‌هایی که تا پیش از بازی دوم، مایه امید دشمن بودند، هدف توهین و تحقیر و طعنه دشمنان ملت قرار گرفته‌اند. این واکنش دشمنان قطعا برای دو؛ تغییر رفتار بازیکنان، لزوما به این معنی نیست که مواضع سیاسی یا اجتماعی‌شان کاملا متفاوت شده است و از فردا دوباره هیچ‌کدام موضعی -گرچه تلویحی- در حمایت از فلان شبه جنبش بی‌سر و ته نخواهند گرفت، ولی همان تغییر رفتار نشان داد که با فعالان لجوج و عنود سیاسی طرف نیستیم؛ بلکه با جوانان میهن‌دوستی طرفیم که در برابر بمباران تبلیغاتی و فشارهای روانی -که کم و کیفش را می‌دانیم و می‌دانید- دوست و دشمن را گم کرده‌اند. سه؛ حالا که جبهه رسانه‌ای دشمن نشان داد وقتی حامی امثال این جوانان خواهد بود که در بست گوش به فرمانش باشند و حتی از طبیعی‌ترین رفتار یک ورزشکار که جنگیدن برای پیروزی در رقابت و شادی پس از پیروزی است، صرف نظر کنند، استقبال جماعت انقلابی از این بچه‌ها بهترین فرصت است برای شکست این انگاره دشمن‌ساخته، که آن‌ها در یک جبهه هستند و هواداران اصلی نظام اسلامی در یک جبهه. استقبال چشمگیر حزب‌اللهی‌ها از تیم ملی، قطعا یک حرکت انقلابی است؛ همان‌طور که جشن خیابانی مردم بود؛ این فرصت را نباید از دست داد! #جام_جهانی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN