بهمن ۱۳۵۰ یادآور سرمایی خانمان‌سوز
✍️زینب نجیب، عضو تحریریه مجتهده امین
در بهمن ماه ۱۳۵۰، کولاک و بوران، بخش وسیعی از ایران را به گونه‌ای در برف و یخبندان فروبرد که سرانجام منجر به مرگ بیش از ۴۰۰۰ نفر شد و به خشکسالی سیزده ساله کشور پایان داد. برخی معتقدند، این رویداد به عنوان سخت‌ترین و مصیبت‌بارترین بوران در تاریخ نوشته‌شدهٔ بشر بوده‌است. همچنین در این مدت برخی از شهرهای کشور به دمای منفی ۳۷ درجه رسید(سردتر از کمترین دمای قطب شمال) که این حادثه در کتاب گینس نیز ثبت شده است.
اما مصیبت‌بارتر از این واقعه در سال ۱۳۵۰، دستور محمدرضا پهلوی برای تشکیل كمیته‌ی مشترك ضد خرابكاری با هدف هماهنگ‌سازی عملیات سركوب مخالفان بود که نتیجه‌ی آن، هفت سال شکنجه‌ی ملت ایران به بهانه‌ی حمایت از آرمان‌های امام به وحشیانه‌ترین و شنیع‌ترین رفتارها بود. آری، حکومت طاغوتی پهلوی، روزهایی بسیار سردتر و رنج‌آورتر از آنچه زمستان با طبیعت خود به همراه دارد خلق کرده بود.
از جمله:
۱- بستن دستها و پاها به تخت و شلاق‌زدن با کابل‌های نازک و کلفت به کف و روی پاها که منجر به ریختن ناخن‌ها می‌گردید.
۲- بستن دستها و پاها توسط آپولو و گذاشتن کلاه مخصوص همراه با سر و صدا و زدن کابل و شوک الکتریکی به جاهای حساس بدن.
۳- زدن دستبند قپانی و آویزان کردن با همین حالت و زدن کابل از نوک پا تا فرق سر.
۴- بستن به آسیبان، همراه زدن با کابل و شوک الکتریکی.
۵- صلیبی آویزان کردن از نرده‌های اطراف فلکه (طبقات) همراه با شوک، زدن با کابل و انواع آزار و اذیت‌ها مانند سوزاندن و لگد کردن.
۶- آویزان کردن به وسیله دو دست یا یک دست از قلاب‌های اتاق بازجویان پس از تحمل شکنجه‌های اتاق شکنجه.
۷- سوزاندن جاهای حساس به وسیله سیگار، فندک، شمع، بخاری برقی، قفس آهنی، ماند روی دستها، پشت کمر، باسن، سینه‌ها، روی پاها، روی کتف‌ها.
۸- تهدید و استعمال بطری به زندانی.
۹- ایستادن تک پا و دواندن زندانی و رفتن بازجو با کفش روی پاهای مضروب و مجروم و به شدت ورم کرده و سیاه شده.
۱۰- بی‌خوابی‌های ممتد و ایستاده همراه با گرسنگی و تشنگی.
۱۱- بستن دستها و پاها به تخت و بستن چشم‌ها و قرار دادن زندانی در کنار هشتی بند برای مدت بسیار طولانی در شبانه روز (یک روز تا پنج روز مشاهده شده).
۱۲- نگه داشتن در سلول انفرادی برای مدت طولانی همراه با بازجویی‌های مستمر وقت و بی‌وقت (چندین ماه).
۱۳-تحقیر و توهین و دادن فحش‌های رکیک و مستهجن به همه بستگان زندانی به ویژه مقدسات و اندیشه‌ها و امام و روحانیان و مبارزین خاص.
۱۴-دادن شوک به وسیله باتوم الکتریکی و استفاده از آن به عنوان دروغ سنج.
۱۵-کشیدن ناخن‌ها و زدن روی دستها و پاهای متورم و مجروح و چرک کرده و متعفن شده.
۱۶-فرو کردن سوزن یا سنجاق زیر ناخن‌ها و داغ کردن آنها به وسیله فندک و کبریت و عفونی شدن ناخن‌ها و افتادن آنها (معمولاً دست چپ).
۱۷-زدن سیلی‌های ممتد توی صورت و گوش افراد که منجر به پاره شدن پرده گوش می‌شد.
۱۸-فرو کردن چوب و میله آهنی به مقعد زندانی و گذاشتن چوب به و میله آلوده در دهان فرد.
۱۹-ادرار کردن در دهان زندانی به شدت تشنه و دارای دهان و گلوی خشک شده.
۲۰- لگد زدن فرد در حالات مختلف (زیر شکنجه- آویزان- داخل سلول- بستن به تخت و...)
حال می‌پرسم
آنان‌که کمی کمتر از نیم‌قرن از پیروزی انقلاب اسلامی، با این حجم از اقتدار، زبان به مدح پهلوی باز کرده‌اند و با تطهیر دولتی این چنین فاسد و وحشی قصد مقایسه‌‌ای ناجوانمردانه با جمهوری اسلامی را دارند و توهم بازگشت آن دوران را با ربع پهلوی در سر می‌پرورانند، به‌راستی سر در کدام آخور دارند و به چه حقی ملت ایران را همچون خود... فرض می‌کنند؟
#جهاد_روایت
#پویش_نوشتن
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN