✍شیعیان؛ صلح‌ دوستانِ جنگ‌ ستیز آمارها نشان میدهد که حدود 10 میلیون نفر از جمعیت افغانستان پیرو مذهب جعفری یا شیعه مذهب هستند. در چند دهه اخیر این مذهب در کنار مذهب حنفی، از مذاهب رسمی افغانستان بود و همین طور قانون احوال شخصیه تشیع اجرایی و فقه جعفری در مکاتب و دانشگاه های ولایات شیعه نشین تدریس میشد. در سطح نظام هم چهره های زیادی از شیعیان حضور داشتند و پست هایی را در ادارات مختلف اداره میکردند. در دوره محمد اشرف غنی، رئیس جمهور فراری افغانستان، وی که ذهن شاریده و فاشیستی داشت، تمام تلاشش بر این بود تا ضدیت ها یا تضادهای قومی و مذهبی را دامن بزند. نقش معاونت ریاست جمهوری شیعه را سمبولیک ساخته بود و همین طور وزرای شیعی را یکی پی دیگر با توطئه و دسیسه اخراج میکرد. فاصله بین ملت و دولت روز به روز افزایش پیدا کرده بود و در نهایت غنی سقوط کرد، چون هیچ پایگاه مردمی نداشت و مجبور شد فرار را بر قرار ترجیح دهد. طالبان که رویکار آمدند، از وحدت شیعه و سنی سخن گفتند. مسئولان شورای علمای شیعه افغانستان با مقامات مختلف طالبان به گفتگو نشستند و مطالبات شیعیان را مطرح کردند که همانا رسمیت مذهب جعفری، تدریس فقه جعفری در دانشگاه ها و مکاتب و جایگاه سیاسی شیعیان بوده و است. با این حال پس از نزدیک به سه سال، حاکمان سرپرست پاسخی به شیعیان نداده اند که چندی قبل، سید حسین عالمی بلخی، معاون شورای علمای شیعه نیز بدان اشاره کرده بود. همانطور که پیداست، شیعیان هیچگاه دنبال جنگ و خشونت نبوده و همواره بر صلح تاکید داشته اند. بنابر این طالبان باید با درک این مسئله که بدون وحدت مذاهب و اقوام، نمیشود افغانستان را آباد کرد، هرچه زودتر پاسخ مثبتی به شیعیان داده و به سمت تشکیل حکومتی بروند که خواسته همه مردم افغانستان است. 🆔 @howzehinternational