سلام اتفاقا عشق مهم‌ترین مسئله توی دنیاست. و اتفاقاً عشق برای خودم هم مهمه. ولی نه این مدل عشق که بین یک دختر و پسر هست. من دوست ندارم به این نوع عشق خیلی بپردازم. و چیزی که به عنوان ژانر عاشقانه معروف شده هم همین عشق زمینی و دم دستیه. من دنبال عشق‌های بزرگ‌ترم. اگر اینطور حساب کنید، تمام داستان‌های من عاشقانه هستند. چون فقط یه آدم عاشق می‌تونه اینطوری به دل خطر بزنه و مجاهدت کنه. سوختن حسین و کمیل توی رفیق عاشقانه نبود؟ ایثار اریحا توی شاخه زیتون عاشقانه نبود؟ به دل خطر زدن حامد توی خط قرمز عاشقانه نبود؟ عهد بشری توی عقیق فیروزه‌ای عاشقانه نبود؟ بیابان‌گردی عباس توی خط قرمز عاشقانه نبود؟ بحث عشق اباعبدالله وسطه... اگر هم عاشقانه بنویسم اینطوری می‌نویسم ان‌شاءالله.