سلام نمی‌گم این مدل عشق بده یا بچه‌بازیه. بالاخره این نوع عشق هم بخش مهمی از زندگی بشره و اتفاقا گاهی مقدمه عشق‌های بزرگ‌تر هم هست. حرف من اینه که خودم علاقه ندارم در این رابطه بنویسم. یعنی یه سلیقه کاملا شخصیه. این رو قبول دارم که باید عاشقانه‌های قوی و متعهدانه نوشت؛ چون به قول شما این مسئله از مسائل مهم جوانان هست و باید الگوی عشق پاک رو به جوانان نشون داد. باز هم میگم، حرف من اینه که خودم علاقه ندارم به این ژانر. ضمن این که، بنده ترجیح می‌دم بجای این که مخاطب رو در هیجانات عاطفی غرق کنم، احساس سلحشوری و آرمانخواهی رو در وجودش زنده کنم. چون روحیه آرمان‌خواهی هم یکی از روحیات مهم در وجود جوانان و نوجوانان هست. پ.ن: بنده پاسخ شما رو زودتر دادم؛ اما اینترنت قطع شد و این پیام الان ارسال شد. پوزش بابت تاخیر.