دو سال پیش برای یک پروژه، لازم بود فیلم‌های حمله تروریستی به حرم امام رضا(علیه‌السلام) را ببینم. نه یک بار که چندبار. مجبور بودم ببینم، خون زوار به در و دیوار حرم را... قرآن‌های پاره‌پاره را... چلچراغ‌های شکسته را... می‌دانید قرآن پاره‌پاره، چطور جگر را پاره‌پاره می‌کند؟ می‌دانید خون زوار به دیوار حرم، چطور دل را خون می‌کند؟ می‌دانید چلچراغِ شکسته، چطور دل را می‌شکند؟ حرمی که از جانت بیشتر دوستش داری، بارها دورش طواف کرده‌ای، کاشی‌هایش را با اشک شسته‌ای... اگر ببینی به خون نشسته‌است چه می‌کنی؟ اینجا حرم است، حرمت دارد... فرودگاه ملائک است، محل بالا رفتن مناجات‌هاست، پناه بغض‌های درگلو شکسته است، جای دویدن و خنده بچه‌هاست... خون روی سنگ‌های مرمر حرم...؟ وامحمدا... دیدن این تصویر، خاطره آن عاشورای خونین را زنده کرد... تسلیت به امام زمانم...