🌱 بسم الله الرحمن الرحیم🌱 بعد از دشواری خزان و سرمای زمستان و دشواری و تاریکی، شروعی دوباره خواهد بود؛ بهاری تازه و زندگی‌ای جدید. این باور کهنِ ایرانیان و درون‌مایه نوروز است. نوروز یعنی مهم نیست دنیا چقدر بر من سخت بگیرد؛ من با امیدِ آمدن روزهای خوب زنده می‌مانم. و به راستی که آنچه هویت ایرانی را در طول تاریخِ پر از دشواری و سختی زنده نگه داشته، همین نوروز است؛ همین امید به آمدن بهار پس از زمستان‌های سخت. نوروز نمادی ست از روح لطیف، پرنشاط، امیدوار و یکتاپرست ایرانی. و به راستی که امیدواری، ویژگی خداپرستان است و ناامیدی اصلی‌ترین ویژگی اهریمن و یارانش. نوروز یعنی من اطمینان دارم که بهار نزدیک است و خدا، زمین را بعد از مرگش زنده خواهد کرد؛ بعد از تمام جنگ‌ها و ظلم‌ها و جنایت‌ها و بحران‌ها. نوروز یعنی روییدن امید در قلب‌های مُرده، سر زدن گل‌های وحشی از میان شکاف سنگ‌های سخت، و پیدایش جوانه‌ها بر زخم‌های حاصل از تبر. ما آموخته‌ایم که روزهای پایانی زمستان را به شوق نوروز بشماریم؛ آموخته‌ایم که خودمان را برای بهار آماده کنیم، تیرگی را از خود و خانه بزداییم و پاک و آماده به استقبال بهار برویم. ما آموخته‌ایم که بهار سر وقتش می‌رسد و منتظر ما نمی‌ماند؛ و بیشترین ضرر از آن کسی ست که موقع رسیدن بهار، خواب باشد یا خود را آماده نکرده باشد... ما ایرانیان چهل و چهار سال است که به انتظار نوروز حقیقی نشسته‌ایم، در زمستان‌های سخت، با امیدِ آمدن بهار لبخند زده‌ایم، گرد از خانه و کاشانه خود تکانده‌ایم، نویدِ آمدن بهار را در تمام جهان فریاد زده‌ایم، راه را آب زده‌ایم و باغ را مژده داده‌ایم، تا نگار برسد و با خود بوی بهار بیاورد...🌱🌷 پی‌نوشت: نوروزتان مبارک مردم ایران؛ به امید روزی که نوروز حقیقی را، ظهور را به تمام مردم جهان تبریک بگوییم.✨ و نوروزت مبارک، ای ایرانی‌ترین ایرانیِ دنیا؛ ای امیدوارترین ابرمرد، رهبر عزیزم.💚