دکتر فاطمه جوادی: در شروع کرونا و اضطراب شدید ما، من فکر کردم که چه می‌توانستیم بکنیم؟ باتوجه به پیشینهٔ پژوهشی خودمان، به ذهنمان رسید که در تشخیص کرونا وارد عمل بشویم. ۲۸ اسفند و نوروز آن سال بود که در شرایط خاص آن زمان، ما مطالعات را انجام دادیم و در حین کار اولین مشکلمان این بود که توالی ویروس‌هایی که جامعهٔ ایرانی را آلوده کرده بودند را در اختیار نداشتیم، ولی از همهٔ دنیا در سایتی موجود بود، ولی توالی‌های ایران بسیار کم بود. اینجا یک چالشی بود. خوب تکنولوژی که کل ژنوم را بتوانیم توالی‌یابی بکنیم، کمتر در اختیار ما بود. مرحلهٔ بعد این بود که برای ساخت این کیت نیاز به تکثیر بخشی از آن ژنوم بود و برای تکثیر نیاز به یک آنزیم بود و دو تا پرایمر. حالا سوال این بود که در شرایط قطع پروازها و نفروختن مواد اولیه، آیا ما این آنزیم و پرایمرها را در داخل تولید می‌کردیم یا خیر؟ چون کشورها باید از چیزی که داشتند، استفاده می‌کردند. یکی دو تا شرکت پرایمر را تولید می‌کردند ولی آنزیم در کشور تولید نمی‌شد و ۶ ماه بعد و در شهریور ماه بدست ما رسید. خود پرایمرهایی هم که در کشور تولید می‌شد هم دیگر توسط شرکت‌ها به بهانهٔ نبود مواد اولیه قطع شد. من یادمه با پدرم صحبت می‌کردم و می‌گفتم که همهٔ تلاشم را کردم ولی فقط آب ساده در اختیار دارم و با آب نمی‌تونم که تشخیص بدم. ما در سخنرانی‌ها گفتیم که این‌ها استراتژیک هستند و کم‌کم به گوش معاونت علمی رسید و کم‌کم راه افتاد اون قضیه. الان وضعیت ما بهتر است و ما آماده‌تریم، البته نگرانی من این است که مخاطرهٔ بعدی از جنس پاتوژن که ما خود را آماده کردیم نباشد. 🌐گفت‌و‌گوی کامل سرآغاز با دکتر فاطمه جوادی در تارنمای زیر در دسترس است: sci-com.iut.ac.ir/node/54 🔹🔹🔹 ‎ 🔹🔹🔹 ——————————————————- ارتباطات علم.دانشگاه صنعتی اصفهان sci-com.iut.ac.ir ——————————————————— ➡️ @iut_newsroom