‌🌀 عدالتخواهی و عدالت‌راهی؛ به مقصد رسیدن یا در مسیر بودن؟ 👈 برشی از جزوه «عدالت‌خواهی اجتماعی یا جلوه‌فروشی فردی» 🔻 لیبرال باشید، سوسیالیست باشید، حزب‌اللهی باشید، هر مبنا و تعریفی که از مفهوم عدالت داشته باشید صرفا با حرف زدن از تمناها و آرزوها چیزی محقق نمی‌شود؛ کار و زحمت لازم است. ‌ ‌ 🔻 امام فرمود مبارزه با راحت طلبی جمع نمی‌شود. «مبارزه راحت‌طلبانه» یعنی مبارزه منهای پیگیری، منهای استقامت، منهای صبر، منهای تلاشِ منظم و مستمر! در زندگی بشر بین اراده تا نتیجه و آرزو تا عاقبت؛ فاصله‌ای هست به نام عمل و اقدام. یعنی تا قدم برنداریم و گام به گام پیش نرویم، نخواهیم رسید. اقدام هم یک نصابی لازم دارد. باید به اندازه لازم و کافی قدم برداشت.‌ ‌ 🔻 شهدا جانشان را در مسیر «اقدام» می‌دهند؛ یعنی برای اینکه یک گام به هدف نزدیک بشویم. می‌داند عملیات والفجر ۸ آخرین عملیات نیست و پیروزی نهایی در آن به دست نمی‌آید و خیلی تا پیروزی نهایی راه هست ولی می‌داند که تکلیف او «در مسیر بودن» است و نه الزاما به مقصد رسیدن. شهدا را در یوم‌الحساب مجازات نمی‌کنند که چرا به مقصد نرسیدید ولی از قاعدین می‌پرسند: وَما لَكُم لا تُقاتِلونَ في سَبيلِ اللَّه. چرا در مسیر نبودید؟ ملاک قضاوت، میزان تحرک در جهت درست است. ‌ ‌ 🔻 امروز جامعه ما به مجاهد فی سبیل‌الله نیاز دارد. مجاهدی که بیش از آنکه به فاصله خودش با مقصد فکر کند فاصله‌ای که با مسیر دارد برایش دغدغه است و اینکه چقدر به منش‌ها و روش‌ها و ابزار‌ها و مراحل و اقتضائات این حرکت مبارک و مقدس، ملتزم است؟ امروز عمده مشکل ما در زمینه تحقق عدالت به «حرکت و مسیر» بر می‌گردد. خیلی‌هایمان اصلا در راه نیستیم و اصلا به راهی اعتقاد نداریم. عدالتخواه باید عدالت‌راه باشد یعنی اینکه مسیر و مراحلش را به رسمیت بشناسد. صرفا به تخیل کردن یا فریاد کردن هدف، یا جزع و فزع از دور بودن هدف، اکتفا نکند. اهل اقدام به معنای تلاش به اندازه کافی هم باشد.‌ ‌ 📝 متن کامل جزوه: https://eitaa.com/jalili_vahid/76 ▫️ با کانال وحید جلیلی همراه باشید👇 🆔 @jalili_vahid