روزمرّگی یا روزِ مرگ تشکّل آدمی ذاتاً در پی نوآوری و دوری از کُهنگی و روزمرگی است. شرکت‌های مختلف تولید نیازمندی‌ها معمولاً برای جذب و نگه‌داشتن مشتری ادعای «نو» بودن فرآوردة خود را دارند. خداوند که پدیدآورنده انسان و دیگر موجودات عالم هستی است اولین نوآورنده در عالم است. طبق دیدگاه حرکت جوهری، شاهکار فلسفی ملاصدرا، عالم مادّه همواره در حال آفرينش است و لحظه به لحظه از مبدأ هستی، فيض وجود را دريافت مي‌کند. زيرا هر پديدة مادّی در ذات و جوهر خود دگرگون‌شونده است و وجود آن در هر لحظه غير از وجود آن در لحظة ديگر است، و در واقع هر لحظه وجودی تازه به او افاضه می‌شود.  شاخص #نوآوری و پیشرفت را در حدیثی از امام صادق علیه السلام می‌توان به روشنی مشاهده کرد: «هر كه دو روزش يكنواخت باشد مغبون است و هر كه فردايش بدتر از امروزش باشد فريب‌خورده است و هر كه كاستي‌هاى خود را جستجو نكند پيوسته در كاستى ماند و هر كه كاستى‌اش بپايد مرگ برايش بهتر است» بحار الأنوار: ۸/۲۷۷/۱۱۳٫  پس اهمیت اندیشة پیشرفت و به‌روزرسانی و رفع عیوب اخلاقی و رفتاری به اندازه‌ای است که امام صادق علیه السلام خلاف آن را مساوی با مرگ می‌دانند. کارکرد بیرونی تشکل نیز به همین گونه است و آن روز که تشکلی به روزمرگی دچار شد، همین روز مرگ آن است. ✍ نویسنده: ابوذر کمال #آسیب_شناسی #تشکیلاتی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf