جوادهاشمی"تربت"
🌼غافل مازندرانی از شعرای کم‌آشنا و قصیده‌سرای شیعی در قرن ۱۳ و ۱۴ است. نامش محمّد صادق و شهرتش آقاجان و لقبش حضورعلی و تخلّصش «غافل» است. ▫️اصلش طبرستانی و اصالتش مازندرانی ولی در تهران متولّد شد. تاریخ ولادتش تخمینی حدود سال ۱۲۴۷ ه‍ ق است. نه از سال دقیق فوتش باخبریم و نه از محلّ دفنش؛ فقط می‌توانیم بگوییم تا سال ۱۳۱۰ ه‍ ق را درک کرده و یا احتمال بدهیم که در نجف اشرف مدفون باشد. ▫️دیوان اشعار او چند بار چاپ شده است: یک بار در هند و باقی در تهران امّا گفتنی است که کامل‌ترین چاپ دیوانش به تصحیح مهدی آصفی و جواد هاشمی «تربت» در سال ۱۳۹۱ منتشر و در سال ۱۳۹۵ نیز توسّط انتشارات محمل تجدید چاپ شد. ▫️یکی از مزایای این تصحیح نسبت به چاپ‌های قبلی، افزوده داشتن قصیده‌ی ۸۸ بیتی در ولادت باسعادت حضرت امام زمان۷ با مطلع ذیل است (مأخذ نقل این قصیده، تذکره‌ی انجمن قدس، اثرِ عبرت نایینی است): دلا! تن را رها کن، فکر جان کن علاج درد جان ناتوان کن ▫️در این مجال و مقال، بنا داریم تا قصیده‌ی ذیل که از اشعار علوی اوست و کم‌تر دیده شده را تقدیم کنیم؛ اگر همه‌ی شعر را نمی‌خوانید، فرصت خواندن این دو بیت را از دست ندهید: چه حاجت وصف تیغش؟ ز‌آن‌که از اوّل نمودستی ز لای «لا فتی»، نفیِ وجودِ مردِ میدانش «سَلُونی» گفتنش فضلی نبود، ار گفت در منبر غرض می‌خواست آموزد «سَلُونی» را به سلمانش @javadhashemi_torbat
142 مشاهده