💠 پرسش: بيماري حضرت ايوب چطور با مقام نبوت او سازگاري دارد؟ ...................................................................................................................................... ✍️ پاسخ: نکته ی اول: فلسفه ی ارسال رسل و فرستادن انبیاء، هدایت مردم است. وقتی این مهم محقق می شود که مردم رغبت و اشتیاق به رسول خدا داشته باشند. و اگر مسأله ای در وجود انبیاء وجود داشته باشد که مردم از حضور در محضر آنان نفرت داشته باشند، نقض غرض لازم می آید. به همین خاطر تمام متکلمین شیعه«تنزه از منفرات» یعنی دور بودن از امور نفرت زا را از ویژگی پیامبران نام برده اند. نکته ی دوم: در مورد حضرت ایوب علیه السلام، در کتب برخی مخالفین مطالبی بیان شده است که به هیچ وجه پذیرفته نیست. لذا روایاتی که در منابع روائی شیعه راه پیدا کرده است را علمای بزرگوار حمل بر تقیه نموده و اعتقاد و عمل بر اساس آنان را جایز نمی دانند. (1) نکته ی سوم: امام صادق علیه السلام در مورد امتحان حضرت ایوب می فرمایند: « إِنَّ أَيُّوبَ مِنْ جَمِيعِ مَا ابْتُلِيَ بِهِ‏ لَمْ تُنْتِنْ لَهُ رَائِحَةٌ وَ لَا قَبُحَتْ لَهُ صُورَةٌ وَ لَا خَرَجَتْ مِنْهُ مِدَّةٌ مِنْ دَمٍ وَ لَا قَيْحٌ وَ لَا اسْتَقْذَرَهُ أَحَدٌ رَآهُ وَ لَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ أَحَدٌ شَاهَدَهُ وَ لَا تَدَوَّدَ شَيْ‏ءٌ مِنْ جَسَدِه‏»؛ « هیچ یک از ابتلائات ایوب (ع) عفونت پیدا نکرد، و بدبو نشد، و نیز صورتش زشت و زننده نگردید، و حتى ذره اى خون و یا چرک از بدنش بیرون نیامد، و احدى از دیدن او تنفر نیافت و از مشاهده اش ‍ وحشت نکرد، و هیچ جاى بدنش کرم نینداخت». (2) پی نوشت: 1. تفسير القمي، ج‏2، ص: 240 2. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏12، ص: 348 🌎کانال رسمی استاد جواد حیدری_گروه فرهنگی تبلیغی پاسخگو @javadheidari110