🔶🔹🔶🔹🔶 🔹 بسياری از شما طرحی برای این‌که مرا به‌تدریج مانند يک بزرگسال در ميان خودتان بپذيريد، در سر نداريد. از اين لحاظ به اشكال گوناگون سعی می‌کنید مرا در جای يک كودک حفظ كنيد؛ درست مانند كسانی كه به دليل نداشتن امكانات پذيرایی، از مراودات اجتماعی با فامیل خودداری می‌کنند. بدتر از اين زمانی است كه كسی به دليل نداشتن اين امكانات، شروع كند به جنگ و ستيز و بهانه‌جویی از آشنايان. بسياری از شما با من چنين می‌کنید. 🔹من هم می‌دانم درس مهم است ولی وقتی می‌بینم شما از درس خواندن به‌عنوان ابزاری برای ساكت كردن من استفاده می‌کنید، با درس هم از سر ناسازگاری درمی‌آیم. بعضی وقت‌ها كه من در مسأله‌ای اظهار نظر می‌کنم و شما نمی‌دانید چگونه با آن برخورد كنيد، بلافاصله به من می‌گویید: «ببينم مگر تو درس نداری كه نشسته‌ای؟ بلند شو برو سر درست». با اين جملات شما به من حق بدهيد، آيا من می‌توانم به درس به ديد مثبت نگاه كنم؟ من كه می‌بينم شما هر كجا كم می‌آوريد، مرا به درس حواله می‌دهید، آيا من می‌توانم به درس به‌عنوان يک ارزش نگاه كنم؟ يا بايد آن را به چشم يک زندانبان بنگرم. همین‌جا به شما توصيه می‌کنم از درس خواندن به‌عنوان وسیله‌ای برای سركار گذاشتن من استفاده نكنيد. 👌 برای من كه به‌تدریج بزرگ می‌شوم، جایی در بين خودتان در نظر بگيريد. تا از اين طريق ما بتوانيم بهتر با هم مواجه شويم. 🍀🌸🍀🌸🍀 عباس جوانشیر (روانشناس و مشاور خانواده) 📌 سروش و ایتا: http://eitaa.com/joinchat/890306572Cd4fe3f13fa