🔻 آنک غفلت از «خلوص»، اینک غلبۀ «متوسطان»:
ناکامیِ مجلس در آزمونِ فوریّتِ «مدیریّت فضای مجازی»
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مهدی جمشیدی
[1]. فراموش نمی‌کنیم که «نیروهای شبه‌اصول‌گرا»، زوایه و شکاف بسیار جدّی با آیت‌الله مصباح داشتند و همواره بر «نقدِ نفی‌گونۀ» وی همّت می‌گماردند؛ چنان‌که تفکّر مصباح به «دشمنِ درجۀ اوّلِ» اینان تبدیل شده بود. صاحبِ این قلم در تجربۀ بیستسالۀ خویش در عرصۀ فعّالیّت‌های روشنفکرانه دریافت که عمدۀ ضربه‌ها و هجمه‌ها از سوی «لایه‌هایی از جبهۀ خودی» است. یکی از این موارد، دوگانۀ «وحدت/ خلوص» بود؛ به‌طوری آشکار و پنهان، مصباح به «وحدت‌شکنی» متهم می‌شد و غرض از وحدت نیز «تسلیم‌شدن به فهرستِ شب‌انتخاباتیِ سهمیه‌بندی‌شدۀ شبه‌اصول‌گرایان» بود. آیت‌الله مصباح تا پایان عمر شریف خویش، در برابر این «تحمیل‌های قدرت‌مدارانه»، مقاومت ورزید و «تصاحب کرسی» و «ارتقای منزلت» را بر «حقیقت» و «راستی» و «صلاحیّت»، ترجیح نداد.
[2]. امروز به‌روشنی، جلوه‌ها و نمودهایی از «حکمتِ سیاسیِ» آن متفکّر بزرگ را درمی‌یابیم و متوجّه می‌شویم که آن «حسّاسیّت‌ها» و «باریک‌اندیشی‌ها»، نابجا نبوده و از آیندۀ تلخی حکایت می‌کرده که امروز با آن دست‌به‌گریبان هستیم. مجلسِ کنونی، ترکیبی است «ائتلافی» و «عمل‌گرا» و «موقتی» که هیچ‌گونه چترِ گفتمانیِ واقعی بر آن سایه نیفکنده است. عدّه‌ای از به‌اصلاح عقلای اصول‌گرا در هنگامۀ نزدیک به انتخابات، در کنار یکدیگر نشستند و پس از بحث‌های کم‌عمق و بی‌خاصیّت، به گزینه‌هایی رسیدند و کرسی‌های قدرت را میان خویش «توزیع» نمودند. و روشن است که در این «منطقِ عمل‌گرا»، معامله‌های فراوان و دادوستدهای گسترده صورت پذیرفت تا آن شد که اکنون می‌بینیم. البتّه در این آشفته‌بازارِ قدرت‌پرستی، عدّۀ بسیار اندکی نیز بودند که به پیروی از آیت‌الله مصباح، «حقیقت» را قربانی «منفعت» نکردند و به بازیِ سیاسیِ خودپرستانه وارد نشدند و انقلابی‌گری را بدنام نساختند. این «عدّۀ ناچیز»، اکنون در مجلس حضور دارند، ولی چه فایده که «جریانِ غالب و مسلّط» از آنِ شبه‌اصول‌گرایانی است که با حقیقت بیگانه‌اند و سودای نفسانیِ «منزلتِ سیاسی» و «قدرت‌نشینی» دارند. مشاهده می‌کنید که اینان در اوجِ «ندانم‌کاری» و «دوگانه‌گزینی»، ازیک‌سو به مطالبۀ رهبر انقلاب دربارۀ «فوریّتِ ساماندهی به فضای مجازی»، بی‌اعتنایی می‌کنند و ازسوی‌دیگر، «بودجۀ گزاف برای جهاد تبیین» تصویب می‌کنند که به‌ناچار، شخص رهبر انقلاب در سخنرانیِ عمومیِ خویش، به نفی آن می‌پردازند! این‌چنین مواجهه‌ای، جز بر «کاسب‌کاری» و «عمل‌گرایی» و «خویش‌پرستی» و «قدرت‌مداری» دلالت دارد؟! شما صداقتی احساس می‌کنید؟! صبغه و رنگِ خدایی در میان است؟!
[3]. باز گردیم به دقّت‌ها و حسّاسیّت‌های آیت‌الله مصباح دربارۀ «انتخاب نیروهای سیاسی برای حاکمیّت». با نظر به وضع کنونی، به چه نتیجه‌ای دست می‌یابیم؟! آیا آن همه «ملاحظه»، صواب و روا نبود؟! آیا «وحدتِ معطوف به نشستن بر کرسی قدرت»، به شکل‌گیریِ مجلسی نینجامیده که «چندپاره» و «گسسته» است و از درون خودش، نفی می‌شود و «بازی‌های سیاسی‌کارانه»اش با ارزش‌های انقلابی، رسواست؟! چنین مجلسی، شایستۀ «حرکتِ جهش‌وار در گام دوّم انقلاب» است؟! اینان همان «جوانان مؤمنِ انقلابی» هستند که مطابق بیانیّۀ گام دوّم انقلاب باید به حاکمیّت راه می‌یافتند تا «غصّه‌ها» و «رنج‌ها» و «دردها»ی بدنۀ اجتماعیِ انقلاب، پایان یابد؟! بدنۀ اجتماعیِ انقلاب که امروز با اینان زاویه یافته و به‌وضوح فهمیده که مناسباتِ آلودۀ به «قدرت‌خواهی» و «سهم‌طلبی»، مجلسی پدید آورده که در مردابِ «محافظه‌کاری» و «وادادگی» و «انفعال» فرورفته است! مواجهۀ جریانِ غالب در مجلس با مسألۀ «مدیریّت فضای مجازی»، در عمل نشان داد که برگزیدن نیروهای به‌ظاهر انقلابی که «خلوص» و «اصالت» و «ریشه» ندارند، چه ضربه‌های دردناکی به «اعتماد سیاسی» می‌زند و «آرمان‌های انقلابی» را به عقب می‌راند.
[4]. مسأله، ساده و آشکار است: می‌هراسند که همراهی با دغدغۀ «مدیریّت فضای مجازی»، هزینۀ اجتماعی برای‌شان بیافریند و در دورۀ بعدی انتخابات، کنار نهاده شوند. در ذهن‌شان چنین «محاسبه‌ای خودمدارانه»ای شکل گرفته است. به گفته‌های صوری و اشکال‌های به ظاهر محتوایی، اعتنا نکنید؛ چراکه «پوشش‌ها» و «توجیه‌ها»یی بیش نیستند. گذشته اینکه گرفتار «محاسبۀ نامؤمنانه» شده‌اند، حتّی این اندازه تدبیر نیز ندارند که با راه‌اندازیِ یک «موجِ رواییِ متفاوت و روبه‌پیش»، بازیِ ساخته‌شده از سوی جریانِ غیرانقلابی و دگراندیش را تغییر دهند و روایتِ رهبر انقلاب از مسألۀ «مدیریّت فضای مجازی» را به‌درستی به افکار عمومی، تفهیم نمایند.
https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi