۳- « تحریم» یکی از اهرمهای آمریکا و متحدان اروپایی آن برای مقابله با ایران اسلامی است. این حربه اگرچه از نخستین روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی علیه کشورمان به کار گرفته شده است ولی دشمن بعد از ناکامی در عرصه نظامی و... این حربه را با شدت و دامنه گستردهتری به کار گرفته است. اکنون باید پرسید، آیا تصور دست کشیدن دشمن از این حربه، احمقانه نیست؟! حربهای که علیرغم معاهده برجام نه فقط از آن دست نکشید بلکه هر از چندگاه نیز تحریمهای جدیدتری را به آن اضافه کرد. کافی است نگاهی هرچند گذرا بر تحریمهایی که در فاصله زمانی پس از تصویب برجام تاکنون به میدان آوردهاند داشته باشیم و این واقعیت تلخ را هم به آن ضمیمه کنیم که آمریکا و اروپا به هیچ یک از تعهدات برجامی خود عمل نکردهاند! اکنون سؤال این است که آیا دلبستن به مذاکره برای لغو تحریمها از سوی آمریکا مصداق بارز حماقت یا خیانت و یا به قول رئیسجمهور، دیوانگی نیست؟!
۴- دشمن فقط هنگامی اسلحه تحریم را کنار میگذارد که از کارآمد بودن و تاثیر آن ناامید شود و این ناامیدی هنگامی به دشمن دست میدهد که ببیند مسئولان کشورمان امور اقتصادی و معیشت مردم را به مذاکره و -با عرض پوزش- التماس برای لغو تحریمها گره نزدهاند و با تکیه بر ظرفیتها و امکانات فراوان داخلی درپی عبور از تنگناها و رونق بخشیدن به اقتصاد ملی و کسب و کار ملت هستند. تنها در این حالت است که تحریمها از اثر میافتند و زمینه برای رشد اقتصادی و آسانی معیشت مردم فراهم میشود. بیتردید، در آن حالت به جای اینکه منتظر گشایش از سوی آمریکا باشیم (بخوانید از گرگ انتظار چوپانی داشته باشیم)! آمریکا در مقابل ما به التماس خواهد افتاد. مگر تحریم بنزین با تولید داخلی آن شکست نخورد و آمریکا اصرار نکرد که تحریم بنزین را حذف کرده و خواستار واردات آن از جانب ایران نشد؟! و یا مگر تولید داخلی اورانیوم ۲۰ درصد مورد نیاز رادیو ایزوتوپها به تحریم آن از سوی آمریکا پایان نداد؟! و...👇