مهم ترین آفت و ابتلایی است که دامن اهل سلوک را می گیرد و نه تنها اینها را متوقف می کند، او را در سیر نزولی قرار می دهد و آن هم عبارت است از عجب. عجب یعنی خودبینی، یعنی کسانی که در سیر معنویت قرار می گیرند، بعد از مدتی خواب خوبی می بینند، حال خوبی دارند، تهجدی دارند، راز و نیازی دارند، می بینند یک کارهایی انجام می دهند و یک نعمت هایی نصیبشان می شود، که دیگران اینها را ندارند و مبتلای به عجب و خودبینی می شوند. این از گرفتاری هایی است که اگر مراقبت شدید نشود، انسان را به قدری تنزل می دهد که کسانی که گناه کردند و یاد گناهشان می افتند و یک حالت شکستگی پیدا می کنند، در پیشگاه الهی حال اینها بهتر از حال آنها است.