💢 بررسی روایات نصح مومن و مستشیر/ امر به معروف، از مصادیق نصح و واجب است 📝 حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم مقیمی‌حاجی در درس خارج «فقه تربیت»، تصریح کرد؛ 📌 در فقه تربیت، حکم مشاوره دادن در صورت درخواست آن مطرح است که در فقه از آن به «نصح مستشیر» تعبیر می‌شود. ✅ دلیل اول: دلالت آیه سوال، بر وجوب مشاوره پذیرفته نشد. ✅ دلیل دوم: روایات 1️⃣ دسته اول: روایات نصح مومن: شش روایت در کتاب کافی وجود دارد، مانند: «يَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَنْ يُنَاصِحَهُ/ لِيَنْصَحِ الرَّجُلُ مِنْكُمْ أَخَاهُ/ مِنْ وَاجِبِ حُقُوقِ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ النَّصِيحَةُ». روایات، دال بر وجوب نصیحت بوده که شامل مشاوره دادن هم می‌شود. 🔰 اشکالات: این روایات مشتمل بر: 1- امور اخلاقی بوده و حمل بر استحباب می‌شوند؛ 2- عمل به آن مستلزم عسر و حرج است؛ 3- ضرورت فقهی و سیره قطعیه متشرعه بر عدم وجوب است. 🔰 بررسی: فتوای قدماء و متاخرین به وجوب، در ادعای ضرورت و سیره متشرعه، ایجاد تردید می‌کند. امر به معروف، یکی از مصادیق نصح و واجب است. 2️⃣ دسته دوم: روایات نصح مستشیر: «[من]اسْتَشَارَنِي ثُمَّ قَبِلْتُ ذَلِكَ مِنْهُ لَأَدَّيْتُ إِلَيْهِ الْأَمَانَةَ/ أَدِّ الْأَمَانَةَ لِمَنِ ائْتَمَنَكَ وَ أَرَادَ مِنْكَ النَّصِيحَةَ». 🔰 اشکال: دلالت روایات ناظر به لزوم امانت داری در ارائه نظر صحیح و کارشناسی در صورت اقدام به مشورت است، نه اصل لزوم آن. مفتاح 🔻کانال رسمی پژوهشگاه فقه نظام 🆔 @jiiss_ir