💠از تخیّل تا واقعیت اقتدار ایران اسلامی ✍️یاسر شهامت: استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم 🔹درست در روزی که مردم ایران برای گرامی داشت یاد سردار قدرتمند شهید خود در محل مزار او جمع شده بود، عملیاتی تروریستی با ماهیتی کور، منجر به شهادت و جراحت تعداد زیادی از هموطنانمان شد. 🔹این حادثه از جهات مختلفی همگان را در بهت فرو برد. شاید مهم ترین عامل این بهت، احساس ضعف در نظام جمهوری اسلامی و القاء ناتوانی او در تامین امنیت بود؛ نقطه ای که لا اقل در دو دهه گذشته، ایران اسلامی را از سایر کشورهای منطقه ممتاز و دستاورد ایران امن و قدرمند را مایه مباهات مسئولین نظام قرار می داد. 🔹اما این احساس چقدر با واقعیت سازگار است؟ دشمنان نظام اسلامی، همچنان در حال ساخت و پردازش روایت اول از حادثه هستند. بنابراین سهم زیادی از این احساس ضعف یا ناتوانی در نظام، به روایت‌های مستقیم و غیر مستقیم دشمن باز می‌گردد. روایت‌هایی که رسالت آن نادیده گرفته شدن واقعیت‌هاست تا بر دستگاه تحلیل مردم و مسئولین اثر گذاری دلخواه داشته باشد. 🔹اما روایت واقعی چیست؟ روایت واقعی هم از منظر داخلی قابل بررسی است و هم از منظر خارجی؛ ⬅️اما از منظر داخلی: 1️⃣ عموم مردم ایران از لحظات اولیه این حادثه ناجوان‌مردانه، تردیدی در واکنش متناسب، (بخوانید انتقام) از این حمله تروریستی به خود راه ندادند. این احساس اگر ناشی از توان نظام اسلامی در برخورد مناسب با دشمن و توانائی او برای پاسخ گفتن تفسیر نشود، قطعاً معنای دیگری نخواهد داشت. 2️⃣ جناح‌ها، شخصیت‌های سیاسی مختلف و تقریباً تمامی چهره‌های تاثیرگذار، این حادثه را محکوم کردند. اتّحاد گفتمانی از برجسته‌ترین مظاهر قدرت یک ملت است. محکومیت یک حادثه، روی دیگری هم دارد و به نوعی، مجوز واکنش مناسب و مشروعیت‌بخش به فعالیت‌های مرتبط با تامین امنیت خواهد بود. بنابراین مسأله‌ای که در سال‌های اخیر با ایجاد شبهات سست در فضای مجازی، مورد تردید عده‌ای قرار گرفته بود، به یک مطالبه به حقّ عمومی از همه گرایش ها و سلایق تبدیل شد. 3️⃣واکنش‌های غیر انسانی عده‌ای انگشت‌شمار به این حادثه در فضای مجازی، دست نظام اسلامی را برای برخوردهای قاطعانه با عوامل این پدیده شوم که از سال گذشته و همزمان با فتنه زن زندگی آزادی آغاز شده بود، باز کرد. مسأله‌ای که تا پیش از آن با توجیهات مختلفی از جمله ملاحظات امنیتی، مورد اهمال یا مسامحه قرار می‌گرفت. ⬅️از منظر بین‌المللی اما؛ 4️⃣در اتفاقی نادر، همه کشورهای همسایه و اکثر کشورهای منطقه و جهان با لحنی تند نسبت به محکومیت این حادثه و حق ایران در مبارزه با انواع تروریسم، واکنش نشان دادند. شورای امنیت سازمان ملل با صدور بیانیه ای، ضمن محکوم کردن حادثه تروریستی، بر همکاری با ایران برای مبارزه با تروریسم تاکید کرد. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا هم با دستپاچگی، دست‌داشتن کشور متبوعش را به‌شدت انکار کرده و ادعای دخالت کشورش در این حادثه را مضحک خواند. او همچنین ارتباط این حادثه با اتفاقات جاری در غزه را رد کرده و به سخنگوئی از جانب رژیم غاصب، احتمال دست‌داشتن آن‌ها را نیز انکار می‌کند. از این واکنش‌ها می‌توان دریافت، دنیای امروز به‌خوبی توان نظام جمهوری اسلامی در تامین امنیت و واکنش به هر گونه خطرآفرینی برای ملت خود را درک کرده است. هم‌چنان که صدور این اطلاعیه‌ها و محکومیت‌های شدید اللحن، حق ایران برای پاسخ مناسب مسئولین را به اثبات می‌رساند. 5️⃣حضور منطقه‌ای ایران در کشورهای محور مقاومت، موضوعی بود که در سال‌های اخیر، به اشکال مختلفی مورد مناقشه آمریکا، دولت‌های غربی و کشورهای هم پیمان منطقه‌ای به‌شمار می‌رفت. اما امروز و با اعتراف آمریکا و مجامع بین‌المللی به نقش داعش در این زمینه، مشروعیت حضور نظامی یا مستشاری ایران و منطق مبارزه با وجوه مختلف تروریسم برای مخالفین داخلی و خارجی به مرحله تثبیت رسیده است. 6️⃣اما دشمن درجه یک امنیت و قدرت ایران، یعنی آمریکای امروز را دوباره مرور کنید. آمریکایی که در تیرماه 1367 با حمله مستقیم ناو وینسنس، هواپیمای مسافری را با 290 سرنشین سرنگون کرد و بدون رسیدگی عادلانه از عوامل این حادثه تروریستی تقدیر به عمل آورده بود. حضور نظامی او در خلیج فارس و دریای سرخ و در خاک کشورهای منطقه، به‌خصوص همسایگان ایران، مشروع و موجه شمرده می‌شد. اما امروز به حدّی از استیصال رسیده که مجبور است عدم نقش خود در این حادثه را در همان ساعات ابتدائی حادثه به‌صورت رسمی اعلام کند. ناو نظامی آیزنهاور پس از 20 روز حضور از خلیج فارس خارج می‌شود و حملات شبانه‌روزی به پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق از آغاز ورود آمریکا به عراق به اوج خود می‌رسد. 👈ادامه در پیام بعد: