🔶 فرار از قضاى الهى به قدَر الهى امام على -عليه السلام- در سايه ديوار كجى نشسته بود؛ از آنجا حركت كرد و در زير سايه ديوار ديگرى نشست. به آن حضرت گفته شد: يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ! أَ تَفِرُّ مِنْ قَضَاءِ اَللَّهِ؟ از قضاى الهى فرار مى كنى؟ فرمود: أَفِرُّ مِنْ قَضَاءِ اَللَّهِ إِلَى قَدَرِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. از قضاى الهى به قدر الهى پناه مى برم؛ يعنى از نوعى قضا و قدر به نوعى ديگر از قضا و قدر پناه مى برم؛ يعنى اگر بنشينم و ديوار بر سرم خراب شود، قضا و قدر الهى است؛ زيرا در جريان علل و اسباب اگر انسانى در زير ديوارى شكسته و مشرف به انهدام بنشيند، آن ديوار بر سرش خراب مى شود و صدمه مى بيند و اين خودْ قضا و قدر الهى است. و اگر خود را به كنارى بكشد، از خطر مصون مى ماند. اين نيز قضا و قدر الهى است... به هر حال، خود را از خطر دور نگه داشتن، پرهيز از امر خداست به امر خدا؛ فرار از قضاى الهى است به قضاى الهى. 📖 مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى، ج ١، ص ٣٩٦. 📖 آن روايت نيز حديث ٨ از باب ٦٠ كتاب التوحيد (شيخ صدوق) است. 💠 کانال تخصّصی کلام اسلامی @kalameslami 🔅🔅🔅 https://eitaa.com/joinchat/1768095837C159b256e9a