👌 وَالفَضلُ ما شَهِدَت بِه الأعداءُ... أبو محمّد القاسم بن ثابت السَرَقُسطي ادیب مغربی قرن سوم (۲۵۵_۳۰۲ ق) در کتاب "الدلائل على معاني الحديث بالشاهد والمثل "، ذیل شرح کلمه " شرقة " این ماجرای مهم را نقل می‌کند: عمر بن عبد العزیز می‌گوید: پدرم عبد العزیز بن مروان _فرمانروای مصر در دوران خلافت اموی_ هرگاه علی علیه‌السلام را روی منبر یاد(لعن) می‌کرد، غم و غصه‌ای او را فرا می‌گرفت. وقتی از او در این‌باره پرسیدم، پاسخ داد: ای پسرم! اگر مردم آنچه که ما از فضايل علی علیه‌السلام مى‌دانیم، مى‌دانستند، حتی دو نفر نیز از ما پيروى نمى‌كردند‌. ....نا الأَصمَعِيُّ، قَالَ: نا عَبدُ العَزِيزِ بنُ عُمَرَ بنِ عَبدِ العَزِيزِ، عَن أَبِيهِ، قَالَ: كُنتُ أَسمَعُ أَبِي إِذَا ذَكَرَ عَلِيًّا عَلَى المِنبَرِ تَعْتَرِيهِ شَرقَةٌ، فَقُلْتُ لَهُ فِي ذَلِكَ، فَقالَ: يَا بُنَيَّ إِنَّا لَنَعرِفُ لِعَلِيٍّ رَحِمَهُ الله مِنَ الفَضَائِلِ مَا لَو عَرَفَهُ النَّاسُ مَا تَبِعَنَا مِنهمُ اثنَانِ 📖 الدلائل على معاني الحديث بالشاهد والمثل، ۱/۲۵۲ ✔️ بعدها ابن ابی الحدید مشابه این مطلب را در شرح نهج البلاغة، ۴/۵۸ ذکر کرده است. @kashani1395