🔻 مقدمات ورود از قول بزرگان و روایات بسیار که اهل بیت و علما [بیان کرده‌اند] اگر بنا بشود یک چیز کلی گفته بشود که بتوان یک حرکتی با آن کرد، این است که: 🔸 همان لحظه‌ای که حضرت موسی (علیه السلام) داشت به سمت بلاد خود می‌رفت، وقتی که به شجره و به نار برخورد کرد، صدایی از دلِ درخت و آتش بیرون آمد، همان را ما سرمشق کار خود قرار می‌دهیم، فرمود: «إِنَّني‏ أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْني‏ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري‏» (منم خداى يكتا كه هيچ خدايى جز من نيست، پس مرا بپرست و نماز را مخصوصا براى ياد من به پادار/ طه، ۱۴) 🔹 ببینید چقدر قاعده در معارف دینی، (قرآن و اهل بیت) است، فرمود «الصَّلَاةُ عَمُودُ الدِّينِ» وقتی صلاة عمود است، عمود را إقامه می‌کنند، عمود را دیگر قرائت نمی‌کنند، در آن‌جا هم برای صلاة کلمه‌ی إقامه را می‌آورد. 🔸 ما اگر مشکل داشته باشیم که داریم فقط در این اقامه است، ما صلاة را قرائت می‌کنیم، باید اقامه کنیم. چطوری اقامه کنیم؟ دیگر برای مقدمات آن بالأخره باید یک فکری کرد ولی فکر می‌کنم این مشکل همه‌ی ما باشد که صلات‌های ما قرائت می‌شود نه إقامه. 🔹 إقامه برای وقتی است که این عمل آنقدر جوهره داشته باشد که در عالم غیب [تاثیر و نفوذ داشته باشد] بالأخره إقامه به این معناست، نه اینکه الفاظ آن را مدام پایین و بالا کنیم، آن‌ها شرایط اولیه است ولی روح آن در إقامه‌ی آن است، نه در قرائت آن. کد ۱۴۲۹۳ ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌