✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«آیه اولوا الامر» چگونه دلالت بر وجود امام زمان (عج) دارد؟ 🔹يكی از آياتی كه دلالت بر وجود #امام_زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) دارد «آیه اولوا الامر» است. خداوند متعال در اين آيه مى فرمايد: «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ؛ [نساء، ۵۹] اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولوا الأمر [اوصياى پيامبر]». از آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه در هر عصر و زمانى بايد امام معصومى در قيد حيات باشد که او را اطاعت نماييم، اطاعتى كه همانند اطاعت خداوند است. مقصود از «اولى الامر» در آيه فوق، كسانى اند كه امور مردم در اختيار آنان است و آنها کسی غير از معصومين (عليهم السلام) نيستند؛ زيرا آيه دلالت بر وجوب اطاعت به طور مطلق و بدون هيچ قيد و شرطى دارد. اين مستلزم «عصمت» آنان است وگرنه منجر به تناقض مى شود. 🔹به جهت آنكه اطاعت خدا و رسول بدون هيچ قيد و شرطى واجب است، حال اگر «اولى الامر» معصوم نباشند، و در برخى از موارد اشتباه يا سهو و نسيان داشته باشند و در عين حال اطاعت آنها به طور مطلق واجب باشد مستلزم تناقض در وجوب اطاعت است. نتيجه اينكه مقصود از «اولى الامر» در آيه، معصومين (عليهم السلام) هستند، كه در هر زمان بايد فردى از آنها باشد تا اطاعت گردد، و در اين زمان كسى جز «امام زمان» (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نيست. از جمله روايات متواترى كه انطباق آيه فوق را بر اهل بيت (عليهم السلام) تأييد مى كند حديث معروف «ثقلين» است؛ زيرا پيامبر (صلی الله علیه و آله) در آن حديث امر به اطاعت از كتاب و عترت و اهل بيت معصوم خود كرده كه همان «اولوا الامر» در آيه فوق هستند و در آن نيز امر به اطاعت مطلق كرده است، و نيز آيه شريفه  «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ؛ [رعد، ۷] و احاديث «دوازده خليفه» نيز بر اين برداشت از آيه فوق دلالت دارد. 🔹به همين جهت است كه برخى از «علماى اهل سنت» نيز قائل به نزول آيه فوق در شأن «اهل بيت» (عليهم السلام) شده اند از قبيل: ابن حيان اندلسى [۱]؛ نيشابورى [۲]؛ محمد صالح كشفى ترمذى [۳]؛ قندوزى حنفى [۴]؛ حموينى شافعى [۵]؛ حاكم حسكانى [۶]؛ حاكم حسكانى به سندش از مجاهد در تفسير آيه فوق نقل كرده كه اين آيه در شأن اميرالمؤمنين (ع) نازل شد، هنگامى كه پيامبر (ص) او را جانشين خود در مدينه قرار داد. پی نوشت‌ها؛ [۱] البحر المحيط فى التفسير، اندلسى، ابو حيان محمد بن يوسف، دار الفكر، ج ‏۶، ص ۳۵۴، (سوره رعد، آيات ۱ الى ۱۸). [۲] جامع البيان فى تفسير القرآن، طبرى، محمد بن جرير، دار المعرفه، بیروت، چ اول، ج ‏۱۳، ص ۷۱، (سوره رعد آيه ۷). [۳] مناقب مرتضوى‏، محمد صالح الحسينى (كشفى)، روزنه‏،‏ تهران، چ اول‏، ص ۴۲ [۴] ينابيع المودة لذو القربى‏، قندوزى‏، سليمان بن ابراهيم، اسوه‏، چ دوم‏، ج ‏۱، ص ۲۹۶ [۵] فرائد السمطين فی فضائل المرتضى و البتول و السبطين و الأئمة من ذريتهم (عليهم السلام‏)، ابراهيم بن سعد الدين شافعى‏، مؤسسة المحمود، بيروت‏، چ اوّل، ج ‏۱، ص ۱۴۸ [۶] شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، حسكانى، عبيدالله بن احمد، تحقيق: محمودى، محمد باقر، چ اول، ج ‏۱، ص ۳۸۳، (سوره رعد، آيه ۷). 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضواني، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چ هفتم، ۱۳۹۰ش، ص ۲۹۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_زمان #امام_مهدی #قائم @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد