(۴۶) ایشان با نگاهی فراتر از عصر خود، به جهان و جهانیان می‌نگریست و می‌دانست که در آینده، مسأله «ولایت» نه تنها در میان مسلمانان، بلکه در بین نامسلمانان نیز مطرح خواهد شد. در نتیجه، از این که بحث «ولایت» در میان شیعیان به ویژه در حوزه‌های علمیه کم تر بررسی می‌شود، ناراحت بود. او معتقد بود بحث ولایت و مسائل مربوط به آن، باید مانند درس‌های ادبی منطقی، فقهی و فلسفی، در حوزه‌های علمیه تدریس شود تا بدین وسیله، مردم از «روح قرآن» بهره مند شوند. علاّمه در این زمینه می‌فرمود: باید درسی تحت عنوان «ولایت» غیر از آن چه که در تدریس علم کلام و اعتقادات مطرح می‌شود، به طلاب آموزش داده شود. [۱] «ولایت»، شناختِ واقعی و تحلیلیِ مقام امامان معصوم (ع) و پی بردن به شخصیّت تاریخی و آموزه‌های اسلامی ایشان است و این که چگونه و چرا آنان در اسلام حکومت و مولویّت دارند. به دلیل همین معنای عمیق ولایت بود که علاّمه با گله مندی می‌پرسد. «چرا در حوزه‌های روحانی، مسأله ولایت و تاریخ تشیّع مطرح نیست؟ » [۲] 📘[۱]: گلشن ابرار، ج ۲، ص ۷۳۴. 📘[۲]: حماسه غدیر، ص ۲۸۳. _______ ⚠️نشر مطالب بدون ذکر آدرس کانال، جایز نیست. 🔹کانال /عضویت: https://eitaa.com/joinchat/1881866418Cd47922eac2