حکایت سینماتوگراف ۲-بخش پنجاه و دو 🔰 سینمای ملی و مخاطب 👤 🔸سال ۱۳۸۷ انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی که نگارنده ریاست شورای مرکزی آن را برعهده داشت، «همایش سینمای ملی، طرحی برای فردا» را با همکاری مهندس محمدرضا جعفری جلوه و دوستانشان در معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اساتید دانشکده سینما و تئاتر طی روزهای اول و دوم و سوم دی ماه برگزار کرد. در آن همایش اساتید و کارشناسان و هنرمندان و منتقدان و همچنین برخی مدیران سینمایی حضور داشتند. این همایش از ۸ جلسه یا نشست تشکیل شده بود و نگارنده به عنوان دبیر علمی همایش، مدیریت آن را برعهده داشتم. 🔸با این همایش بود که مقوله سینمای ملی به بحث اصلی سینمای ایران بدل شد و بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان را به چالش کشاند، ضمن اینکه سؤالات و ابهامات مختلفی را پیرامون واژه «سینمای ملی» پدید آورد. 🔸اما اگر هویت ملی ایرانی را آنچنان‌که حقیقت آن نیز هست، متکی بر اندیشه و اعتقادات اسلامی و به ویژه شیعی بنگریم، قطعا آن مخاطبی که قرن‌هاست به همین شیعه بودن خود می‌بالد و افتخار می‌کند را جذب و جلب خواهیم نمود. اینکه ایران و ایرانی اگرچه تمدنی ۵۰۰۰ ساله (و نه فقط ۲۵۰۰ ساله آن طور که محافل ماسونی سعی داشتند به تاریخ این کشور حقنه کنند!) پیش از ورود اسلام داشته، اما با حضور اسلام در این سرزمین، درخشان‌ترین و شکوفاترین دوران عظمت و سربلندی خود را در تمامی عرصه‌های فرهنگی و علمی و فکری سپری کرد. 🔸یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین مقوله‌های سینمای ملی (چنانکه دراغلب نشست‌های همایش «سینمای ملی، طرحی برای فردا» نیز مستقیم یا غیر مستقیم مطرح شد) پرداختن به تاریخ و مفاخر و اخلاق و سیره اسلامی و شیعی بود، بهره‌گیری از مایه‌هایی که امثال حافظ و مولوی و نمایش‌هایی مانند تعزیه و نقالی و شبیه خوانی را برای ملت مسلمان خواندنی و شنیدنی و دیدنی کردند. ضمن اینکه سینمای ملی به هیچ‌وجه از جذابیت‌های سینمایی و هنری (و نه جاذبه‌های کاذب غیر سینمایی ) خالی نبوده و نیست. 🔸در بخش «روایات و حکایات ایرانی» در سینمای ملی که داستان نویسی مانند هوشنگ مرادی کرمانی و همچنین نغمه ثمینی به عنوان فیلمنامه‌نویس و اردشیر صالح پور، استاد دانشگاه حضور داشتند، این بحث پیش آمد که به راه افتادن یک نهضت فیلمنامه‌نویسی درباره اسطوره‌های مذهبی و ملی ایران، ضروری به نظر می‌آید. 🔸گفته شد می‌توان تولید این‌گونه آثار را با کارشناسی‌های بیش از حد و دست و پا گیر محدود نساخت. مهم آن است که اسطوره‌های شیعه و ایران به دنیا معرفی شوند ولو در حد یک اسم و عنوان. بایستی همه ابزار سینما را به خدمت گرفت و از همه امکاناتش استفاده کرد تا تاریخ شیعه و قهرمانانش را به رخ همه دنیا کشانید. https://kayhan.ir/001DlT @Kayhan_online