‌ خدا میدانست زمین چه حالی دارد، چقدر دلتنگ است، چقدر خالی است. میدانست دلش لک زده برای تکرار عاشورا. پیام داری خواهری برای برادری! پیغام رسان ولایتی! پشتیبان امامتی! زینبی! و این شد که خدا او را به زمین بخشید. زینب ثانی را. فاطمه معصومه. بخشید تا امامت خورشید هشتم بی قمر نماند! کسی باشد که شهر به شهر بگردد و مظلومیت برادر را فریاد کند. کسی باشد که جگر گوشه کاظم(ع) شود و چشم و چراغ رضا(ع). باشد تا عالم قم داشته باشد. قم، برکت داشته باشد. بشود مرکز تشیع و قطب عالِم پروری! حالا که زمین از دلتنگی درآمده. حالا که پُر شده از تو. بانوجان! میشود زینب صدایت بزنم؟!🌼!